لیدا عرفانیان

مقاله حاضر بر نقش رسانه در هدایت ، فرو نشاندن و به طور کلی بر مدیریت بحران تأکید می کند. زیرا یکی از موثر ترین ابزار برای رسیدن به این اهداف، رسانه ها هستند. امروزه قدرت مهار و تدبیر هر بحرانی رابطه ای تنگاتنگ با میزان شناخت تهدیدات و فرصت های ناشی از آن و احصای دقیق برآیند حاصله از این دو دارد. در شرایط بحران که از یکسو اطلاعات مخدوش می شود و از جانب دیگر فناوری های معمول قدرت (و به تبع شیوه های تصمیم سازی و مدیریت در شرایط عادی) ناکارا می شوند، هر گونه تدبیری مستلزم بهره وری مناسب از دانش های راهبردی متفاوت و فناوری های قدرت ویژه است. رسانه ها پدیده هایی خنثی و صرفا کاتالیزور نیستند بلکه از میان ابزار و فنون جدید فن آوری، بیشترین تاثیر را بر انسان دارند و پدید آورنده عصر نو هستند و یکی از وظایف یک مدیر موفق رسانه اینست که بتواند مسئولیت تعیین و تحقق اهداف، برنامه ریزی، سازمان دهی، به کار گماردن نیروی انسانی، رهبری و نظارت را در دوران بحران برعهده گیرد. باید برای پیشگیری از بحران و یا به حداقل رساندن اثرات آن به هنگام وقوع بدترین وضعیتها را برنامه ریزی و سپس روشهایی را برای اداره و حل آن جست و جو کند. این مقاله ضمن ارائه تعریف مفاهیمی چون بحران و مدیریت بحران بحث را به سمت وظایف مدیران و نحوه مقابله آنها با بحران، سبکهای خبری مناسب مورد استفاده در این دوران، ملاحظات کانون های خبری و بازار شایعات و مدلهای بحران سوق می دهد.