ندا یارایی

زمینه: مداخله روانی جنسی ترکیبی و درمان های طبیِ مسائل جنسی دو مورد از رویکردهاییست که برای افزایش رضایت جنسی زنان مبتلا به سرطان پستان طراحی شده اند. مسأله پژوهش این است که آیا مداخله روانی جنسی به تنهایی می تواند اثربخشی بیشتری در رضایت جنسی داشته باشد؟ هدف: هدف بررسی اثربخشی مداخله روان شناختی در مقایسه با درمان طبی بر افزایش رضایت جنسی زنان بهبودیافته از سرطان پستان است. روش: روش انجام پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون پس آزمون و دو گروه تجربی و یک گروه گواه و ابزار پژوهش پرسشنامه رضایت جنسی زنان بود. داده ها از طریق تحلیل کواریانس و تحلیل واریانس بررسی شد. یافته ها: یافته های تحلیل کوواریانس نشان داد میانگین سه گروه مورد مطالعه در زیرمقیاس های اضطراب رابطه ای(0/037 = p ) و نمره کل رضایت جنسی (0/006 = p ) از نظر آماری با یکدیگر تفاوت دارند؛ درحالی که میانگین سه گروه مورد مطالعه در سایر زیر مقیاس ها با یکدیگر تفاوت معناداری نداشتند. همچنین، نتایج آزمون تعقیبی نشان داد اضطراب رابطه ای در گروه مداخله بیشتر از گروه درمان طبی کاهش پیدا کرده و نمره کل رضایت جنسی در گروه مداخله بیشتر از گروه طبی افزایش داشته است. تحلیل واریانس انجام شده برای سایر زیرمقیاس ها تفاوت آماری معناداری بین میانگین گروه ها نشان نداد. نتیجه گیری: این به آن معنا ست که: درمان مداخله روان شناختی موفقیت نسبی بیشتری از درمان طبی در افزایش رضایت جنسی زنان مبتلا به سرطان پستان داشته است.