زهره قدیریان آرانی

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه قابلیت اتکای اطلاعات مالی و هزینه های نمایندگی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. در این راستا اطلاعات 106 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1395-1389 مورد استفاده قرار گرفت. نسبت هزینه های عملیاتی به فروش و نسبت گردش دارایی ها به عنوان معیارهای هزینه های نمایندگی به کار گرفته شد. همچنین از وقوع تجدید ارائه صورت های مالی و شدت تجدید ارائه به عنوان سنجه هایی از پایین بودن قابلیت اتکای اطلاعات مالی استفاده شد. به منظور دست یابی به اهداف پژوهش دو فرضیه تدوین و از روش آماری رگرسیون خطی چند متغیره برای آزمون آن ها استفاده شد. یافته های پژوهش نشان دهنده آن است که بین وقوع تجدید ارائه صورت های مالی و معیارهای هزینه های نمایندگی رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین، بین شدت تجدید ارائه و معیارهای هزینه های نمایندگی رابطه معناداری برقرار نیست. از این رو، چنین نتیجه گیری می شود که بین قابلیت اتکای اطلاعات مالی و هزینه های نمایندگی رابطه معناداری وجود ندارد.

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین  بحران مالی و تجدید ارائه صورت های مالیشرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. در این راستا، داده های 107 شرکت غیر مالی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی بازه زمانی 1395-1389 مورد بررسی قرار گرفت. برای تعیین بحران مالی و اندازه گیری خطر ورشکستگی از الگوی امتیازدهی بازار نوظهور (امتیاز Z˝ آلتمن) استفاده شد. به منظور دستیابی به هدف اصلی پژوهش دو فرضیه تدوین و از آزمون مقایسه میانگین و رگرسیون خطی چند متغیره با روش داده های ترکیبی برای آزمون آن ها به کار گرفته شد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که بین شدت تجدید ارائه در شرکت های بحران زده و شرکت های سالم تفاوت معناداری وجود ندارد. باوجود این، خطر ورشکستگی به گونه ای مثبت و معنادار با شدت تجدید ارائه صورت های مالی رابطه دارد. به بیان دیگر، با افزایش خطر ورشکستگی، شدت تجدید ارائه صورت های مالی افزایش می یابد.