پژمان هنرمند قوجه بگلو

زمینه: پژوهش هایی در زمینۀ کیفیت زندگی، سلامت روانی و اضطراب و افسردگی والدین کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه / فزون کنشی انجام شده است. اما مسألۀ اصلی این است، پژوهشی که به مقایسۀ بهزیستی هیجانی، صمیمیت زناشویی و کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه / فزون کنشی با مادران کودکان عادی بپردازد، مغفول واقع شده است. هدف: این پژوهش با هدف مقایسۀ بهزیستی هیجانی، صمیمیت زناشویی و کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه / فزون کنشی با مادران کودکان عادی انجام شد. روش: این پژوهش یک مطالعۀ توصیفی از نوع علّی - مقایسه ای بود. جامعۀ آماری پژوهش را تمامی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال کمبود توجه / فزون کنشی و مادران کودکان عادی شهر اردبیل در سال تحصیلی 96-1395 تشکیل می دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 120 مادر (60 نفر از مادران دارای کودک مبتلا به اختلال کمبود توجه / فزون کنشی و 60 نفر از مادران دارای کودک عادی) به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقیاس تجدید نظر شدۀ درجه بندی کانرز والدین - فرم کوتاه (کانرز، 1999)، مصاحبۀ بالینی، مؤلفۀ بهزیستی هیجانی پرسشنامۀ بهزیستی ذهنی کییز و ماگیارمو (2003)، پرسشنامۀ صمیمیت زناشویی باگاروزی (2001) و پرسشنامۀ کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی - فرم کوتاه (1998) جمع آوری گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان بهزیستی هیجانی، صمیمیت زناشویی و کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه / فزون کنشی به طور معنی داری کمتر از مادران کودکان عادی بود (0/01> P ). نتیجه گیری: مادران کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه / فزون کنشی از بهزیستی هیجانی، صمیمیت زناشویی و کیفیت زندگی کمتری نسبت به مادران کودکان عادی برخوردار هستند.

زمینه و هدف: ورود دانشجویان به محل تحصیل جدید، آنان را در معرض فشارهای روانی-اجتماعی از جمله خودکشی قرار می دهد که می تواند زمینه بروز نابهنجاری های متعددی را در آنان ایجاد نماید. لذا، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش انعطاف پذیری شناختی و حمایت اجتماعی ادراک شده در پیش بینی گرایش به خودکشی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی انجام گرفت. مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع همبستگی بود. تمامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهر اردبیل در سال 96-1395 جامعه ی آماری این پژوهش را تشکیل می دادند که از میان آنان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 220 دانشجو انتخاب شدند و به پرسشنامه ی، انعطاف پذیری شناختی ( CFI ) دنیس و وندروال، حمایت اجتماعی ادراک شده زیمن و همکاران و گرایش به خود کشی ( SBQ-R ) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به روش همزمان استفاده شد. نتایج: یافته ها نشان داد که بین انعطاف پذیری شناختی و حمایت اجتماعی ادراک شده با گرایش به خودکشی دانشجویان همبستگی منفی معناداری وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که به ترتیب 22 و 24 درصد از واریانس خودکشی توسط مولفه های انعطاف پذیری شناختی و حمایت اجتماعی ادراک شده پیش بینی می شود و همچنین مولفه های گزینه مختلف و حمایت دوستان سهم بیشتری نسبت به دیگر مولفه ها در ممانعت از گرایش به خودکشی دارد. نتیجه گیری: بنابراین؛ می توان نتیجه گرفت که انعطاف پذیری شناختی و حمایت اجتماعی ادراک شده در پیش بینی گرایش به خودکشی در دانشجویان تاثیرگذار است.