آرش ذنوبی تبار

زمینه: پژوهش ها اثربخشی مداخلات مثبت نگر را بر ارتقاء احساسات، رفتارها و شناخت های مثبت در دانش آموزان مورد تأیید قرار داده اند . به همین دلیل امروزه توجه به این مداخله ها به منظور حفظ سلامت تحصیلی دانش آموزان مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین، مسأله این است که آیا بسته آموزش مثبت می تواند بر عواطف و روابط معلم – دانش آموز تأثیر بگذارد؟ هدف: این پژوهش با هدف اثربخشی بسته آموزش مثبت بر عواطف و روابط معلم – دانش آموز انجام گرفت. روش: طرح پژوهش، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون - پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان پایه ششم ابتدائی منطقه درودزن شهرستان مرودشت تشکیل می دادند که از میان آنها تعداد 40 نفراز این جامعه به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه 20 نفری(گروه آزمایش و گروه گواه) به صورت تصادفی جایگزین شدند. مداخله آموزشی مبتنی بر بسته آموزش مثبت کویلیام (2003) و گنزالز و همکاران (2014) طی 10 جلسه یک ساعته برای گروه آزمایش اجرا شد . به منظورگردآوری داده ها از برنامه عاطفه مثبت و منفی (واتسن و همکاران (1988) و پرسشنامه روابط معلم - دانش آموز (مورری و زوواک، 2011) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، ازآزمون تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بسته آموزش مثبت موجب ارتقاء عاطفه مثبت و روابط معلم – دانش آموز و کاهش عاطفه منفی گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه گردید(0/001> P ). نتیجه گیری: براساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که بسته آموزش مثبت می تواند موجب ارتقاء عواطف مثبت و بهبود روابط معلم – دانش آموز گردد.