معصومه شعبانی

هدف پژوهش حاضر، تعیین میزان تاثیر مؤلفه های آموزش کارآفرینی، (فرصت جستجو، انگیزه، منابع و توانایی) بر آمادگی کارآفرینی است. این مطالعه از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها، توصیفی –پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه ی دانشجویان دانشگاه پیام نور شهر مشهد می باشد که با توجه به گستردگی قلمرو تحقیق و عدم دسترسی به لیست دانشجویان از فرمول کوکران جامعه نامحدود برابر با 384 نفر تعیین گردید. از این رو 400 پرسشنامه به صورت تصادفی در بین دانشجویان دانشگاه پیام نور توزیع شد که از این بین 389 پرسشنامه قابل قبول و به منظور تجزیه وتحلیل استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای تحلیل ساختارهای گشتاوری Amos24 و بسته آماری برای علوم اجتماعی SPSS24 انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین انگیزه و آمادگی کارآفرینی رابطه معنادار وجود دارد و بین شناسایی قرصت و آمادگی کارآفرینی رابطه معنادار وجود دارد؛ و بین منابع و آمادگی کارآفرینی رابطه معنادار وجود دارد؛ و بین توانایی کارآفرینی و آمادگی کارآفرینی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. فرض اثر تعدیل گری متغیر آموزش کارآفرینی در روابط بین انگیزه، شناسایی فرصت، منابع و توانایی کارآفرینی مورد تأیید قرار نگرفت؛ بنابراین فرضیه های پنجم، ششم، هفتم و هشتم تحقیق تأیید نشد.

در میان اندیشمندان، متفکّران و ادیبان همواره دو نگاه واقع بینانه و آرمان گرایانه به مسائل اجتماعی و سیاسی وجود داشته است. در نگاه آرمانی، توجّه به صور خیال و سیر در ملکوت و عالم عرش معطوف است و رنگ واقعیّت های زمینی در معادلات و محاسبات ذهنی آرمان گرایان بازتاب ندارد؛ بنابراین نگاه آرمان گرا، نگاهی ذهنیّت گرا و غیر کاربردی است. درمقابل آرمان گرایان، می کوشند از توانایی های فردی و موقعیّت اجتماعی خود، شناختی صحیح و از امکان رسیدن به اهدافشان درکی واقع بینانه ارائه دهند. از آنجا که خاستگاه اندیشه و دستگاه فکری اندیشمندان در تحقّق آرمان ها و اهداف آن ها به ویژه ایجاد مدل مطلوب حکومت بسیار تأثیرگذار است، بررسی مبانی اندیشه آنان در راستای ارائه راهکارهای حلّ مسائل اجتماعی از اهمّیّت حیاتی برخوردار است. براساس این، هدف نوشتار پیش رو، بازشناسی فکری و فلسفی آموزه های مربوط به آیین فرمانروایی و حکومت مطلوب در آثار سعدی و مطابقت آن با نظریّه های آرمان شهری فارابی است. در این مقاله با استفاده از روش تطبیقی، اندیشه دو تن از نام آوران عرصه فلسفه و ادبیّات، فارابی و سعدی با یکدیگر مقایسه می شوند و مدل مورد نظر هریک در قالب مدینه فاضله و جامعه ایده آل ازمنظر واقع گرایی و آرمان گرایی سنجش می شود. یافته های پژوهش نشان می دهد که نظریّات سعدی تلفیقی از عمل گرایی و آرمان گرایی است؛ چنان که برخی نظریّات فارابی نیز این گونه است، امّا مصادیق تفاوت هایی باهم دارند.