مسعود پورنوروز

در این پژوهش نگاهی به مقولات مربوط به کسره اضافه در زبان های گیلکی و مازندرانی و سپس به بررسی اضافه در زبان تالشی ریک (که تمرکز اصلی این پژوهش می باشد) پرداخته شده است. باتوجه به بررسی های انجام شده مشاهده شد که عنصر اضافه در زبان تالشی از نوع اضافه معکوس می باشد. در بخش دیگر مقاله نیز به نقش شناختی این عنصر در زبان تالشی (در ساخت مضاف˗ مضاف الیه) اشاره شده است. عنصر اضافه به نظر می رسد که در مفهوم سازی ذهنی نقشی را ایفا می کند. در بحث نتیجه گیری که انجام شده، نشان از این دارد که در زبان تالشی هنگام تغییر این سازه ها، ساخت مدنظر نادستوری نمی شود و همین عامل امکان تغییر نگرش در ذهن گویشور را ایجاد می کند. عنصر اضافه در زبان های ایرانی (غربی) وجود دارد که نقش ارتباط دهنده بین هسته اسمی و شناسه های آن را برعهده دارد. این عنصر پرکاربرد بنا به گفته بسیاری از زبان شناسان زایشی هیچگونه نقش معنایی در مفهوم سازی ذهنی ندارد، درحالیکه باتوجه به نظریه گشتالت، تصویر و زمینه، نشان داده ایم که با تغییر جای عناصر در سازه های ملکی که در آن عنصر اضافه بکار می رود چگونه مفهوم سازی در ذهن گویشور دچار تغییر می شود. و همچنین عنصر اضافه نقش تعیین کننده در تشخیص سازه ای که از نظر شناختی "تصویر" می باشد، را دارد.