سمیرا طاهری

هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه معنویت فضای کاری و تعهد سازمانی با نقش میانجی گری عجین شدن فرد با کار است. این پژوهش از منظر هدف از نوع پژوهش های  کاربردی و از نظر نوع روش، از انواع پژوهش توصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کارکنان بانک مسکن در کل ایران بودند که از بین 17616 نفر بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای تعداد 638 پرسشنامه جمع آوری شد. روش گرداوری داده ها پرسشنامه بوده که بر اساس متغیرهای پژوهش تعداد 34 سوال طراحی گردید که برای طراحی  سوالات ،پرسشنامه استاندارد معنویت فضای کاری جان میلیمن، پرسشنامه استاندارد عجین شدن با شغل ویلمر و پرسشنامه استاندارد تعهد سازمانی جلال هانایشا استفاده شد.  آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و PLS انجام شد که در نهایت تاثیر مستقیم معنویت فضای کاری بر تعهد سازمانی کارکنان و همچنین تاثیر غیر مستقیم معنویت فضای کاری بر تعهد سازمانی کارکنان با نقش میانجی گری عجین شدن کارکنان با شغل) نیز تایید گردید.

هدف این پژوهش، بررسی تأثیر انگیزش کارکنان بخش عمومی بر نگرش شغلی آنان است و در این رابطه نقش تعدیل کنندگی تناسب فرد و سازمان نیز بررسی خواهد شد. انگیزش کارکنان بخش عمومی در چهار بُعد (جذابیت خدمات عمومی، تعهد به منافع عمومی، دلسوزی و فداکاری) بررسی شده است. نگرش شغلی نیز در دو بُعد (رضایت شغلی و تعهد سازمانی) مطالعه شد. جامعه آماری این پژوهش شعبه درختی «سازمان امور مالیاتی تهران» با 220 کارمند بود که از میان آن ها تعداد 153 پرسشنامه به روش نمونه گیری تصادفی ساده جمع آوری شد. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد پری (1996) و کیم (2012) صورت گرفت. تحلیل داده ها نشان داد که انگیزش خدمات عمومی بر نگرش شغلی کارکنان تأثیر دارد؛ اما تأثیر انگیزش خدمات عمومی از طریق تناسب فرد سازمان بر نگرش شغلی کارکنان، تأیید نشد

دوران نشانه اساساً دورانی الهیاتی است: هر نظامی که مبتنی بر یک مفهوم اساسی باشد، مفهومی که گردش نشانه ها را شکل می دهد، از اساس الهیاتی است. این مفهومِ محوری، در هر اندیشه نامی به خود گرفته: واقعیت، جوهر، هستی، حقیقت، خدا، لوگوس، عقل، غایت و... در این نظام(های) لوگوس محور، زنجیره دال ها معناداری و ثباتِ خود را از این مدلول استعلایی می گیرند. دریدا با خوانش واسازانه اش نشان داد که هیچ مدلولی نمی تواند از زنجیره دلالی بیرون افتاده و زبان را کران مند کند. این ایده انقلابی به فروپاشی نظامِ سلسله مراتبی تقابل های دلالی و درنتیجه هم رتبه و هم بودشدنِ دال ها می انجامد.با زدایشِ تقابل ها و هم مرتبه دانستن دال ها، منطق تفاوط ظهور می کند. در این منطق سخن از مرگ خدا گفتن یاوه است؛ هیچ مرگی در کار نیست، و نیز هیچ زنده شدنی. ما همواره در میانه یک بازی دائمی هستیم. کلمه(لوگوس)، دائماً زدوده و در عینِ حال نگاشته و بازنگاشته می شود. نا/الهیات، بطلان ادعای پایان الهیات است؛ نا/نظامِ نوینی است برای آنان که در مرزها می زیند.