بهاره محبان

هدف: انقلاب صنعتی چهارم، همه صنایع را تحت تأثیر قرار داده و دنیای دیجیتال، سایبری و واقعی را در زنجیره های تأمین شرکت ها متحول کرده است. اینترنت اشیا، یکی از فناوری های نوظهوری است که بیشترین نمود انقلاب صنعتی چهارم را نمایندگی می کند. از آنجا که آینده صنعت غذا به طراحی و مدیریت زنجیره های تأمین توانمندشده با فناوری هایی همچون اینترنت اشیا گره خورده است، در این مقاله، بر اساس سناریوهای بدیل اینترنت اشیا، الگویی برای تدوین نقشه راه فناوری حمل ونقل هوشمند مبتنی بر اینترنت اشیا، در شرکت های تولیدی مواد غذایی دارای زنجیره تأمین سرد ارائه شده است. روش: سناریوها با استفاده از روش هایی نظیر تحلیل محیط کلان PESTEL و تحلیل محتوا، بر اساس روش عدم قطعیت بحرانی (GBN)، از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته باز با خبرگان صنعت غذا و اینترنت اشیا توسعه داده شد. بسته های فناوری متناسب با هر سناریو، به کمک پرسش نامه و تجمیع نظر خبرگان انتخاب شد و تدوین نقشه راه به روش کارگاه شروع سریع T-Plan صورت گرفت. یافته ها: با توجه به دو عدم قطعیت بسیار مهم زیرساخت ارتباطی و افق زمانی توسعه طرح، چهار سناریو توسعه داده شد که دو سناریو به عنوان سناریوهای مطلوب انتخاب و برای هر یک، نقشه راه فناوری در سه لایه و به ترتیب در افق زمانی 10 و 15 ساله تدوین شد. نتیجه گیری: شرکت های مذکور با درنظرگرفتن وضعیت فعلی خود و انتخاب یکی از دو سناریو مطلوب، می توانند از یکی از نقشه های راه ارائه شده در این مقاله، به عنوان خطوط راهنمای تجهیز ناوگان حمل ونقل خود به فناوری اینترنت اشیا استفاده کنند و از طریق پایش، ردیابی و تسهیم اطلاعات، قادر شوند که فرایندهای زنجیره حمل ونقل سرد را بی درنگ برنامه ریزی، کنترل و مدیریت کنند. 

مدیریت ریسک پروژه یک جزء حیاتی از مدیریت پروژه به عنوان یک ریسک محسوب می شود که اگر به خوبی مدیریت نشود ممکن است به شکست پروژه منجر شود. در این راستا، هدف این پژوهش طبقه بندی ریسک های کلیدی پروژه های ساختمانی ایرانی توسط مدل سازی معادلات ساختاری بوده است. برای این کار پس از بررسی ادبیات نظری پژوهش 28 شاخص برای ارزیابی ریسک پروژه های ساختمانی شناسایی شدند. سپس پرسشنامه ای بین خبرگان موجود در صنعت ساخت وساز توزیع گردید و بر اساس 239 پرسشنامه به دست آمده مدل مفهومی ریسک پروژه های ساختمانی با روش تحلیل عاملی تأییدی برآورد شد و شاخص های ریسک پروژه در پنج گروه محیط، کیفیت، هزینه، زمان و ایمنی عامل بندی شدند. نتایج نشان دادند که اولویت ابعاد «ریسک پروژه های ساختمانی» به ترتیب «ریسک های مرتبط با زمان»؛ «ریسک های مرتبط با هزینه»؛ «ریسک های مرتبط با کیفیت»؛ «ریسک های مرتبط با محیط»؛ و «ریسک های مرتبط با ایمنی» است. نتایج پژوهش مدلی جامع برای ریسک پروژه های ساختمانی ارائه کرده است که می تواند مورداستفاده مدیران پروژه و پژوهشگران قرار گیرد.