فرامرز مروتی

با توجه به اهمیت روز افزون مسئله سالمندی در سال های اخیر، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه عمل به باورهای دینی و امید با رضایت از زندگی سالمندان انجام گرفت. مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی- همبستگی بود، جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد سالمند بالای 65 سال شهر کرمانشاه در سال 1395 بود، که با روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 140 نفر (زن و مرد) به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه عمل به باورهای دینی(معبد2)، مقیاس امید و پرسشنامه رضایت از زندگی بود که پس از گردآوری، داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS_21 تحلیل شدند. نتایج یافته ها حاکی از آن است که بین عمل به باورهای دینی و رضایت از زندگی رابطه معناداری وجود دارد و همچنین بین امید و رضایت از زندگی سالمندان نیز رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بنابراین می توان گفت که عمل به باورهای دینی و نیز وجود امیدواری در زندگی می تواند موجب رضایت از زندگی در فرد باشد.

آلکسی تیمیا یک سازه شخصیتی است که به عنوان عامل خطری برای طیفی از اختلالات روان پزشکی، سوماتوفورم و اختلالات پزشکی شناخته شده است. این مطالعه باهدف مقایسه آلکسی تایمیا در بیماران (قلبی، کلیوی) و افراد سالم (پرستاران، دانشجویان ) انجام شد. این پ ژوهش مقطعی مقایسه ای بر روی نمونه ای به حجم 878 نفر از چهار زیرگروه از پرستاران، دانشجویان، بیماران قلبی و بیماران نارسایی کلیه در شهر کرمانشاه به انجام رسید. ابزار بکار گرفته شده در این پژوهش، پرسشنامه 20 سؤالی تورنتو بود. برای تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS-21 و آزمون های آماری تحلیل واریانس چندمتغیره برای سطوح الکسی تیمیا و برای مقایسه نمره کل آلکسی تیمیا از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و پیگیری شفه استفاده شد. از مجموع پاسخگویان، 428 نفر (7/48%) زن بودند و میانگین سنی کل نمونه 23/17±99/39 بود. تحلیل داده ها نشان داد که در هر سه خرده مقیاس آلکسی تیمیا بین چهار گروه تفاوت معناداری وجود داشت (08/111= F - 001/0> P ). میانگین نمره آلکسی تیمیا در پرستاران از دانشجویان بیشتر و در بیماران قلبی از دانشجویان و پرستاران بیشتر بود. اما بین بیماران قلبی و بیماران کلیوی در میزان آلکسی تیمیا تفاوت معناداری دیده نشد ( p>0.05 ). نتایج پژوهش حاضر بیانگر بالا بودن سطح آلکسی تیمیا در گروه بیماران در مقایسه با افراد سالم بود. به طور ویژه بالابودن سطح آلکسی تیمیا در بیماران قلبی عروقی، لزوم توجه به این متغیر در این دسته از بیماران را خاطرنشان می سازد.