فرزانه سلامی

  امروزه بیشتر شهرها از کمبود فضاهای با کیفیت برای زندگی جمعی رنج می برند. عدم مطلوبیت فضایی و بی هویتی از جمله عواملی هستند که توجه به مقوله ارتقاء کیفیت زندگی را حائز اهمیت می کند.کیفیت زندگی مقوله ای چند بعدی و پیچیده است و این مفهوم برای افراد و گروه های مختلف و متناسب با شرایط زمانی و مکانی، معانی متفاوتی دارد. امروزه کیفیت زندگی در عرصه های عمومی تنزل یافته و حضور مردم در فضاهای شهری کمرنگ شده است. اگر چه میزان جمعیت حاضر در عرصه های عمومی شهرها بقدری است که ما در برخی مکان ها با ازدحام جمعیت نیز روبرو هستیم اما این ازدحام نیز خود عاملی بر کاهش کیفیت زندگی جمعی شهرها شده است. این جمعیت فضای کافی و تسهیلات لازم برای انجام فعالیت های اختیاری و درنگ در فضا را نداشته و نهایتا تعاملات کمتری میان آنان بروز می کند و از این رو فضاهای شهری ما به عرصه هایی بی روح و عاری از شرایط بروز زندگی اجتماعی بدل گشته اند. کارکرد اصلی شهرها یعنی تسهیل حضور شهروندان در فضاهای شهری و جریان زندگی جمعی قربانی راحتی اتومبیل شده است. از این رو این پژوهش به دنبال تبیین جایگاه فضاهای عمومی در تحقق سیاست های بازآفرینی در بافت های ناکارآمد است به نحوی که با ارتقا فضاهای عمومی شرایط برای ارتقاء کیفیت زندگی مردم در بافت های ناکارآمد (بافت های تاریخی) فراهم گردد.

  چکیده:  وجود ارتباط مؤثر بین استاد و دانشجو در بهبود فرایند آموزش و یادگیری نقش مهمی دارد. هدف از این مطالعه، شناسایی عوامل مؤثر در برقراری ارتباط میان دانشجویان و اساتید از دیدگاه دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی است. این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی و جامعه آماری آن کل دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی است که با نمونه گیری طبقه ای تصادفی 1440 دانشجو انتخاب شدند. پرسشنامه ای شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیگ و بخش مربوط به خصوصیات فردی و حرفه ای استاد توسط دانشجویان تکمیل گردید. سپس به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS و آمار استنباطی به صورت توزیع فراوانی، میانگین، انحراف معیار و مقایسه گروه ها با استفاده از آزمون آماری مجذور کای استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد به نظر دانشجویان مهم ترین عوامل مؤثر در ارتباط دانشجو و استاد در حیطه عوامل حرفه ای استاد بیشترین درصد مربوط به انتقال واضح مطالب و توانایی در تفهیم درس توسط استاد (66.4)، احترام استاد به دانشجویان (63.3) و در عوامل فردی بیشترین عامل صمیمیت و همدلی استاد با دانشجویان (61.9) و رعایت عدالت استاد در برخورد با دانشجویان (61.3) است. در حالی که سن و جنس استاد به ترتیب با 20.2 و 19.4 درصد در این ارتباط کمترین تأثیر را دارد. از دیدگاه دانشجویان برخی مشخصه های حرفه ای استاد که بیانگر مهارت تدریس اوست، و برخی مشخصه های اخلاقی او در برقرای ارتباط، موثر شناخته شدند. برای بهبود این ارتباط برگزاری دوره های آموزشی توصیه می شود.