فروغ فهیم

دین مبین اسلام و ادیان توحیدی یهودیت و مسیحیت، هر یک دارای کتب مقدسی هستند، که این کتاب ها مبنای ایمان مؤمنان به این ادیان است. کلمه ها، پیامبران معانی اند، و در این پیام گذاری، مانند رسولان و پیامبران، تابع محیط و آداب و سنن و حوزه های مأموریت خویش اند. مجموعه کلمه ها و جملات که از هدفی خاص پیروی می کنند، و بازگوی وقایعی در گذشته و یا توصیف رخدادی می باشند، قصه و قصه پردازی است. قصه پردازی و خلق آن، ریشه در خلقت، رشد و تکوین آدمی، جامعه اولیه او و نخستین تمدن ها دارد. هنر قصه پردازی از طرف دین مبین نیز به رسمیت شناخته شده است، و تقریباً در تمام کتاب های آسمانی به ویژه قرآن کریم، به میزان قابل توجهی مورد استفاده قرار گرفته است. بنابراین قصص قرآن با عهد قدیم به ویژه در داستان پیامبران، دارای مشترکات فراوانی است؛ ولی نوع پردازش قصص در قرآن کریم با کتب مقدس، متفاوت است. در این تحقیق با توجه به اهمیت قصص در قرآن و عهدین، به بررسی تطبیقی آن در این دو منبع پرداخته شد.