مهدی سالم

با آغاز قرن بیست و یکم سازمان ها تغییرات اساسی و شدیدی را پیرامون خود تجربه کرده اند؛ این تغییرات سازمان ها را به سمت چالش های نوینی هدایت می کند که بی توجهی به آن ها، بقا و موفقیت سازمان های را به طور فزاینده ای تهدید می کند. این موقعیت حیاتی منجر به آن شده است که بسیاری از سازمان ها در اولویت های کسب وکار و دیدگاه های راهبردی خود تجدیدنظر کنند و تأکیدات خود را بر سازگاری با تغییرات محیط کسب وکار و پاسخ سریع به نیازهای بازار و مشتری از طریق روش های نوین همکاری قرار دهند. سازمان ها برای پاسخ به این چالش های کسب وکار رویکرد نوینی به نام «چابکی» را برگزیده اند. از طرفی در مفهوم جدید توسعة منابع انسانی، انسان های سازمانی باید به کیفیت هایی مجهز شوند که هیچ گونه مشکلی با سازمان نداشته باشند و با دلسوزی، تعهد و بینشی علمی، تمام توانمندی ها، انرژی، تخصص و فکر خود را در راستای تحقق مأموریت های سازمانی قرار دهند و دائماً برای سازمان، ارزش های فکری و کیفی جدیدی تولید کنند. تأثیرات جهانی سازی با سرعت زیاد سراسر جهان را فراگرفته و مرزهای ملی در حال نابود شدن هستند. یکی از پیامدهای اصلی این تغییر (جهانی شدن) تشدید رقابت میان تعدادی از گروه ها و سازمان ها در سطح جهان است؛ ازاین رو آن ها در برخورد با چالش رقابتی که نتیجه جهانی شدن است، نیاز دارند که چابک، انعطاف پذیر و انطباق پذیر باشند. شرکت ها یا سازمان های تولیدی از دو نظر با چالش دست وپنجه نرم می کنند: از یک طرف، فناوری های جدیدی که در تولید به وجود آمده، باعث گردیده که فناوری های قدیمی از دور خارج شوند و از طرف دیگر، مشتریان امروزی به دنبال محصولات و خدمات جدید با کیفیت بهتر و خدمات مناسب تر می باشند و نیازهای آنان دائماً در حال تغییر است؛ ازاین رو برای مقابله با این چالش ها و تغییرات سازمان ها باید سریعاً در رابطه با وضعیت های رقابتی بازار خود اقداماتی را انجام دهند و در راستای تشخیص این روند، طی سال های گذشته عرصه تولید به سمت پارادایم نسبتاً تازه ای تحت عنوان «تولید چابک» روانه شده است. در این مقاله به بررسی رابطة مدیریت منابع انسانی و چابک سازی سازمانی پرداخته و تا حد امکان این موضوع تبیین و ارائه شده است.

با تحلیل و بررسی دیدگاه های مطرح شده در چند دهه اخیر در مورد جهانی شدن فرهنگ و فرصت ها و چالش های متعاقب آن، می توان ضرورت طراحی و تدوین مدل بومی خط مشی گذاری فرهنگی برای جوامع مختلف را بر اساس ارزش ها و اعتقادات بنیادی شان بیش از هر زمان دیگر احساس کرد. غفلت کردن و یا بدون برنامه و بی هدف عمل کردن در این حوزه می تواند موفقیت سایر حوزه های کلان اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. موفقیت یک مدل خط مشی گذاری فرهنگی نیز از یک طرف منوط به بهره گیری حداکثری آن از خلاقیت ها و نوآوری ها بوده و از طرف دیگر نیازمند جلب مشارکت شهروندان، گروه های ذی نفع و تشکل های اجتماعی در کنار خبرگان و خط مشی گذاران است. در این مطالعه ضمن بررسی چند مدل خط مشی گذاری عمومی، به چگونگی کاربرد مدل اجتماعی خط مشی گذاری در نهادها و سازمان های فرهنگی کشور پرداخته می شود.

در این پژوهش به منظور مدل سازی امنیت فرهنگی کشور در شبکه های اجتماعی مجازی با تاکید بر رسانه های اجتماعی، با استفاده از تحلیل محتوای قیاسی؛ با شناسایی 930 کد مفهوم، کدگذاری و دسته بندی آنها در سه مرحله نهایتا 374 شاخص اصلی؛ در هفت بعد و 28 مولفه، تبیین و در ادامه با استفاده از تکنیک دلفی سه مرحله ای با استفاده از نظر 22 نفر از خبرگان علمی و اجرایی مدل کیفی امنیت فرهنگی کشور در شبکه های اجتماعی مجازی با تاکید بر رسانه های اجتماعی در هفت بعد تقویت اعتماد و اعتبار رسانه ای، وفاداری مخاطب به رسانه خبری، امپریالیسم رسانه ای، تقویت اخلاق حرفه ای رسانه ای، امنیت فرهنگی، تقویت آموزه های دینی و رسانه های اجتماعی ارائه شد. در مرحله دوم تحقیق، حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 242 نفر برآورد شد و پس از گردآوری داده ها، تجزیه و تحلیل آماری داده های پژوهش با استفاده از آزمون های لوین، آزمون تی تست، تحلیل عاملی تاییدی، به وسیله نرم افزارهایSpss وLisrel صورت گرفت. یافته های حاصل از تحلیل ابعاد بیانگر آن بود که از بین ابعاد امنیت فرهنگی با میانگین (94/0) و وفاداری مخاطب به رسانه خبری با میانگین (64/0) کمترین تاثیر را در امنیت فرهنگی کشور در شبکه های اجتماعی مجازی را داشته و پاسخ دهندگان با وضعیت موجود مولفه های دیگر در سوالات مذکور رضایت ندارند ونظرات منفی دارند وهمه ی مولفه ها در امر امنیت فرهنگی کشور در شبکه های اجتماعی مجازی از قابلیت بهبود بالایی برخوردار می باشند.