مرضیه سادات ابراهیمی

هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه ای طرحواره های سازش نایافته اولیه در رابطه بین شخصیت با سرسختی بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه پیام نور استان قم بود. 550 نفر به روش نمونهبرداری در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و سیاهه رگه پنج عاملی شخصیت (کاستا و مک کری، 1985)، طرحواره های سازش نایافته اوّلیه (یانگ، 1990) و زمینه یاب دیدگاه های شخصی ( مؤسسه سرسختی، 1985) را تکمیل کردند. نتایج آزمون تحلیل مسیر نشان داد که مدل پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار است و 23 درصد از واریانس طرحواره جدایی و طرد از طریق رگه های نوروزگرایی، برون گردی، گشودگی به تجربه، توافق جویی و وظیفه شناسی تبیین پذیر است. همچنین این رگه ها و طرحواره جدایی و طرد توانایی تبیین 30 درصد از واریانس سرسختی را داشتند. این نتایج نشان داد که طرحواره های سازش نایافته اولیه در رابطه با رگه های شخصیت و سرسختی نقش واسطه ای دارد. با توجه به یافته ها می توان بیان کرد که رگه های شخصیت و طرحواره های سازش نایافته اولیه نقش مهمی در پیش بینی سرسختی دانشجویان دارند.