محمد شاه ویسی

زمینه و هدف: اختلال نافرمانی مقابله ای ( ODD ) [1] یکی از رایج ترین اختلالات بالینی در کودکان و نوجوانان می باشد که تحت تاثیر عوامل مختلف می باشد هدف از انجام این تحقیق تعیین تعیین ارتباط بین تفاوت جنسیتی و سابقه اختلال روان پزشکی در خانواده با اختلال نافرمانی مقابله ای در بین دانش آموزان ابتدائی شهر سنندج در سال 1393 می باشد. روش: در مطالعه مقطعی حاضر، جامعه مورد مطالعه شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی ساکن در شهر سنندج در سال 1393 بود. تعداد نمونه شامل 377 دانش آموز بودند که از طریق روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. از پرسشنامه علائم مرضی کودکان استفاده شد، که روایی و پایایی آن اثبات شده بود. اطلاعات از طریق نرم افزار آماری SPSS-18 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت؛ برای آنالیز تفاوت ها از Independent- samples t-test استفاده شد و سطح معناداری ( P<0.05 ) در نظر گرفته شد. یافته ها: از تعداد 377 دانش آموز مورد مطالعه 62.6 درصد (236 نفر) پسر و 37.4 درصد (141 نفر) دختر بودند. نتایج مطالعه نشان داد که 1/11 درصد از افراد مورد مطالعه سابقه اختلال روان پزشکی در والدین آن ها وجود داشت. میانگین نمره اختلال نافرمانی مقابله ای در بین دختر و پسر تفاوت معنی دار داشت ( (p≤0.001 و همچنین شیوع اختلال نافرمانی در کودکان والدینی که دارای سابقه ی اختلالات روان پزشکی بودند، بیشتر دیده شد ( P=0.08 ). نتیجه گیری: عواملی مانند جنسیت و سابقه اختلال روان پزشکی در خانواده بر شیوع اختلال نافرمانی مقابله ای تأثیر دارند، بنابراین آموزش والدین در خصوص این اختلال توسط نهاد های مرتبط، می تواند مفید باشد. [1] - Oppositional Defiant Disorder

مقدمه: اختلال نافرمانی مقابله ای شامل کودکانی است که در طول یک دوره حداقل ۶ ماهه، منفی گرا، دارای رفتار خصمانه، دمدمی مزاج و نسبت به مراجع قدرت نافرمان هستند. با توجه به دشواری تغییر الگوی رفتاری در بزرگ سالی، تشخیص زود هنگام آن ها می تواند سبب پیشگیری از خطرات بالقوه آن در آینده شود. هدف: تعیین شیوع اختلال نافرمانی مقابله ای و عوامل مرتبط با آن در بین دانش آموزان ابتدایی شهرستان سنندج در سال ۱۳۹۳ بود. روش: مطالعه حاضر، یک مطالعه مقطعی بوده و جامعه موردمطالعه شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان سنندج در سال ۱۳۹۳ بود. تعداد نمونه براساس جدول مورگان ۳۷۷ نفر بود که از طریق روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. دانش آموزانی که اختلالات روان پزشکی دیگر داشتند و یا رضایت آگاهانه ندادند از مطالعه حذف شدند. ابزار موردمطالعه شامل پرسشنامه استاندارد علائم مرضی کودکان استفاده شد. این پرسشنامه، دارای دو چک لیست والد و معلم است. برای آنالیز داده ها از T-test و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها : از تعداد ۳۷۷ دانش آموز موردمطالعه ۶۲/۶ درصد پسر و ۳۷/۴ درصد دختر بودند. نتایج مطالعه نشان داد شیوع اختلال نافرمانی مقابله ای در جمعیت موردمطالعه ۲/۹ درصد بود. بین اختلال نافرمانی با سن (۰/۸= P ) و تحصیلات پدر (۰/۱۴ P ≥ ) در افراد مورد مطالعه رابطه معنی دار آماری مشاهده نشد. درحالی که بین تحصیلات مادر و اختلال نافرمانی افراد مورد مطالعه رابطه معنی داری وجود داشت (۰/۰۰۱> P ). نتیجه گیری : با توجه به شیوع ۲/۹ درصدی این اختلال و اهمیت آن در شکل گیری شخصیت و رفتار کودکان، برنامه ریزی در جهت کاهش خطرات ناشی از آن و همچنین عوامل به وجود آورنده آن، ضروری به نظر می رسد.