مینا پورفرخ

دلزدگی زناشویی یکی از عواملی است که به مرور زمان عشق میان زوجین را کم می کند و می تواند منجر به طلاق عاطفی یا رسمی شود. هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه بین ابعاد مثلث تاریک شخصیت و سبک های دلبستگی با دلزدگی زناشویی بود. روش این پژوهش توصیفی و طرح آن از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان متأهل مقطع کارشناسی رشته روانشناسی مشغول به تحصیل در نیمسال تحصیلی دوم ۹۹-۱۳۹۸ قابل دسترس از طریق فضای مجازی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر بود. تعداد ۲۰۶ نفر از طریق روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. جهت جمع آوری داده ها از مقیاس مثلث تاریک شخصیت (جانسون و وبستر، ۲۰۱۰)، پرسشنامه دلبستگی بزرگسال (هازن و شیور، ۱۹۸۷) و مقیاس دلزدگی زناشویی (پاینز، ۱۹۹۶) استفاده شد. داده های این پژوهش با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان دادند که بین ابعاد مثلث تاریک شخصیت با دلزدگی زناشویی رابطه مثبت معنادار، بین سبک دلبستگی ایمن با دلزدگی زناشویی رابطه منفی معنادار و بین سبک دلبستگی اجتنابی و اضطرابی با دلزدگی زناشویی رابطه مثبت معنادار وجود دارد . نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که نمره کل مثلث تاریک شخصیت و دو بعد ماکیاولیسم و ضداجتماعی به صورت جداگانه و هر سه سبک دلبستگی می توانند دلزدگی زناشویی را پیش بینی کنند. براساس یافته های پژوهش حاضر می توان گفت رفتارهای اجتماعی نامناسب افراد دارای نمرات بالا در مثلث تاریک شخصیت سبب بروز بی مهری میان زوجین، کاهش صمیمیت و رضایتمندی و در نهایت دلزدگی زناشویی می شود. دلبستگی نیز به عنوان متغیری پایدار ، روابط زناشویی را تحت تأثیر قرار می دهد.

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان شناختی- رفتاری (Cognitive behavioral therapy یا CBT) گروهی بر کاهش اختلال سازگاری در سالمندان انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کاربردی و نیمه آزمایشی و جامعه آماری آن شامل سالمندانی بود که برای درمان یا ارتقای سطح روان شناختی خود به مراکز توان بخشی روزانه سالمندان و کانون جهاندیدگان تهران مراجعه کرده بودند. نمونه ها به صورت در دسترس و به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. ابتدا پرسش نامه رویدادهاي مهم زندگی (Chief Life Events Inventory یا CIEI) و سپس پرسش نامه استاندارد معاینه مختصر وضعیت شناختی (Mini Mental Status Examination یا MMSE) به همراه مصاحبه بالینی اجرا گردید. در مرحله بعد، با اجرای پرسش نامه سازگاری Bell (Bell Adjustment Inventory یا BAI)، افراد مبتلا به اختلال سازگاری بر اساس Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-5th Edition (DSM-5) انتخاب شدند. از بین افراد مبتلا به اختلال سازگاری، 30 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه 15 نفره شامل گروه آزمایش (اجرای مداخله CBT) و شاهد (در لیست انتظار) قرار گرفتند. سپس پس آزمون و پيگيري يك ماهه بر روي هر دو گروه اجرا گرديد. یافته ها: بر اساس یافته های آزمون های تعقیبی Tukey و تحلیل وارایانس، تفاوت معنی داری بین ميانگين نمرات پس آزمون و پيگيري گروه آزمایش در کاهش اختلال سازگاری کل در سالمندان وجود داشت (001/0 = P). نتيجه گيري: مداخله CBT بر اختلال سازگاری سالمندان مؤثر می باشد.