سیده الناز مستشیری

هدف اصلی پژوهش بررسی تأثیر مدارس تیزهوشان بر آینده تحصیلی دانش آموزان می باشد، ابزار جمع آوری اطلاعات، مشاهده کتابخانه ای مدارک موجود و در دسترس بوده و جامعه آماری موردمطالعه 409 نفر بوده است؛ که از هر دو گروه دانش آموزان عادی و تیزهوش به روش نمونه گیری تصادفی و در دسترس تعداد 197 نمونه انتخاب گردیده است و برای پاسخ به سؤال اول از روش توصیفی استفاده شده است. در پاسخ به سوا لات فرعی دوم و سوم و چهارم از آزمون t مستقل استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که امکان ادامه تحصیل دانش آموزان تیزهوش در کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری دانش آموزانی که در مدارس عادی درس خوانده بودند درصد بیشتری قبولی داشته اند. همچنین تفاوت معنی داری در معدل این دو گروه دانش آموز وجود ندارد. در مدارس دخترانه و پسرانه هم به صورت جداگانه مدارس دانش آموزان تیزهوشان دارای معدل برابر با دانش آموزان مدارس عادی هستند. درنتیجه تحصیل در مدارس تیزهوشان و عادی دانش آموزان تفاوت معنی داری در معدل دانشجویی آنان ایجاد نمی کند. این مسئله ایجاب می کند تا بیشتر به مسئله بررسی عوامل قوت و ضعف در پرورش مؤثر دانش آموزان در مدارس تیزهوشان جهت موفقیت بر آینده تحصیلی آنان بپردازند.

مقاله حاضر با هدف بررسی سیستم انگیزشی برای جذب دانش آموزان و توسعه ی فعالیت های ورزشی آنها انجام شده است. محقق سعی در یافتن راهکارهایی که بیشترین انگیزش را در جهت جذب و توسعه شرکت دانش آموزان در فعالیتهای ورزشی ایجاد می کند و سیستم انگیزشی که در جذب و توسعه شرکت دانش آموزان در فعالیتهای ورزشی ناکارآمد است دارد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق استفاده گردید،که روایی آن به روش قضاوتی تأیید شده است. ضریب آلفای پرسشنامه 0.93 بدست آمد و پایایی پرسشنامه نیز تأیید شده است. جهت برآورد اندازه حجم نمونه ازجامعه 112654نفری دانش آموزان شهر سمنان ازجدول کرجسی و مورگان استفاده گردیده، وتعداد نمونه 384 دانش آموز انتخاب گردید.برای تحلیل داده ها از آزمون فریدمن در نرم افزار SPSS استفاده شده است که یافته ها نشان داد که نبودن کلاسها و امکانات ورزشی مناسب ، تصور از تاثیر ورزش در سلامتی و شادابی بخشیدن دارای بالاترین امتیاز بوده و عواملی همچون نگرانی از آسیب دیدن ، میزان علاقه به رهبری تیم ، افزایش اعتماد به نفس پایین ترین امتیاز را به خود اختصاص داده اند.از میان عواملی که سبب برانگیختگی دانش آموزان جهت انجام امور ورزشی میگردد، نیاز فیزیکی بدن بیشترین تاثیر و نیاز به قدرت کمترین تاثیر را دارد. لذا سیستم انگیزشی مناسب جهت جذب دانش آموزان که در آن ورزشی های هیجان انگیز با توجه به نیازهای فیزیکی بدن تامین شده باشد، طراحی و سپس به والدین و دانش آموزان معرفی گردد.

 مطالعه حاضر با هدف شناسایی، تحلیل و اولویت بندی شاخص های عملی ارزیابی آموزش الکترونیکی آموزش عالی ایران در دانشکده مجازی دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم انجام شد. روش اجرای آن توصیفی- پیمایشی و جامعه آماری آن 1200 نفر از دانشجویان دانشکده مجازی دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم در شهرری بود که به صورت الکترونیکی تحصیل می کردند. برای تعیین نمونه از روش نمونه گیری تصادفی- طبقه ای استفاده شد و تعداد 291 نفر به عنوان نمونه تعیین گردید. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن از سوی استادان و افراد خبره تأیید شد و پایایی آن با استفاده از نرم افزار SPSS.v22 و با آزمون ضریب آلفای کرونباخ 86/0 محاسبه شد. برای شناسایی شاخص های عملی ارزیابی آموزش الکترونیکی از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد. نتایج نشان داد که دانشجویان این دانشگاه، متغیرهای مربوط به شاخص های عملی ارزیابی آموزش الکترونیکی را شامل پنج بعد (مؤسسه، یادگیرنده، محیط، سامانه مدیریت یادگیری و محتوا) می دانند.پیشنهاد می شود برای بهبود آموزش الکترونیکی در مؤسسات آموزش عالی عواملی چون برقراری تناسب میان استراتژی سازمانی با محیط یادگیری، توسعه زیرساخت های ارتباطی از نظر کمی (پهنای باند) و کیفی (امنیت شبکه)، توسعه و تجهیز کتابخانه دیجیتالی و آزمایشگاه مجازی مد نظر قرار گیرد.

مقاله حاضر با هدف تحلیل موانع توسعه آموزش الکترونیکی در نظام آموزش عالی ایران انجام گرفته است. روش اجرای آن توصیفی- پیمایشی و جامعه آماری پژوهش 290 عضو هیئت علمی دانشگاه دولتی سمنان بود که از این تعداد 167 نفر با استفاده از فرمول کرجسی و مورگان به عنوان نمونه تعیین شدند. برای تعیین نمونه از روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی استفاده شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بود که برای تهیه آن از ابزار پژوهش های مرتبط استفاده شد. روایی پرسشنامه با استفاده از روش دلفی و مشارکت 23 نفر از استادان فعال در این حوزه تأمین شد. برای تعیین پایایی از روش برآورد ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد و مقدار آن 84/0 به دست آمد. برابر یافته های پژوهش، مهم ترین موانع توسعه آموزش الکترونیکی در نظام آموزش عالی از دیدگاه اعضای هیئت علمی دانشگاه، پایین بودن سرعت ارتباطات الکترونیکی و برخط در دانشگاه، از کار افتادگی و فرسودگی سامانه های الکترونیکی دانشگاه از نظر قابلیت به کارگیری، پایین بودن تسلط دانشجویان به زبان انگلیسی، نبود حمایت لازم از سوی مدیران نظام آموزش عالی برای نهادینه سازی آموزش الکترونیکی و کافی نبودن زیرساخت های سخت افزاری و نرم افزاری دانشگاه است.