سعیده ثانی نژاد

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثرات برنامه کاربرد عملی مهارت های ارتباط صمیمانه (PAIRS) بر رضایت زناشویی زنان باردار صورت پذیرفت. مطالعه از نوع نیمه آزمایشی و در طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود و با مشارکت زوجین در اتتظار فرزند مراجعه کننده به یک مرکز درمانی شهر تهران (در سال 1395) انجام پذیرفت. گروه مورد مطالعه شامل 24 زوج در انتظار فرزند بود که نمره پائینی را در پرسشنامه رضایت زناشویی به دست آورده بودند و بصورت تصادفی در گروه های آزمایش و گواه قرار گرفتند (هر کدام شامل 12زوج). هر دو گروه قبل از اجرای آموزش مورد سنجش واقع شدند، اعضای گروه آزمایش طی 8 جلسه، تحت آموزش برنامه کاربرد عملی مهارت های ارتباط صمیمانه (PAIRS) قرار گرفته و گروه گواه چنین آموزشی را دریافت ننمودند. پس از اتمام جلسات آموزشی، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد و داده های حاصل از سنجش رضایت زناشویی زنان باردار به وسیله تحلیل کوواریانس پردازش شدند. نتایج حاکی از اثربخشی آموزش برنامه کاربرد عملی مهارت های ارتباط صمیمانه (PAIRS) بر رضایت زناشویی زنان باردار بود، به طوریکه آموزش مهارت های ارتباطی، رضایتمندی کلی را افزایش داده، در خرده مقیاس ها، موجب کاهش تعارض زناشویی گردیده، ارتباط بهتر را آموزش داده و در حل تعارض خانوادگی کمک نموده است. با بکارگیری این بسته آموزشی در برنامه های مراقبتی مراکز زنان و زایمان می توان رضایت زناشویی زوجین در انتظار فرزند را بهبود بخشید و در جهت آمادگی روانی زنان برای فرزندآوری گام برداشت.