راضیه خسروی سرشکی

تطبیق آرای اندیشمندان سبب می شود تا به درک مشترکی از نوع بینش آنان برسیم. در این پژوهش با روش تطبیقی، مراتب انسانی را از منظر جلال الدین محمد مولوی (604 672ه.ق)، عارف و شاعر شرقی و سورن کی یرکگارد (1855 1813م)، پدر مکتب اگزیستانسیالیسم بررسی کرده ایم. مولوی و سورن کی یرکگارد، دو تن از متفکران تاریخ بشرند که به دلیل اشتراک و همگونی نوع نگاهشان به هستی، آرای مشترکی داشته اند و این اشتراک آرا به ویژه درباره انسان و مراتب انسانی جای تأمل دارد. آنان در مقام متفکران دینی، از دو سوی عالم و در دو زمان ناهمگن، فرد را مسئول سرنوشت خود می دانند. هر دو برای کمال انسانی مراتب و مراحلی قائل اند؛ مولوی برای تبدیل شدن به انسان کامل که مقام والای انسانی است عبور از دو مرحله ی انسان ناقص و مجاهد را متذکر می شود و کی یرکگارد نظر خود را در قالب سه سپهر زیباشناسانه، اخلاقی و دینی مطرح می کند. این مراحل و مراتب، قرابت زیادی با هم دارند که به شرح آن پرداخته ایم.

دین اسلام به عنوان آخرین دین الهی، رسالتی جهانی دارد و بسط و گسترش آموزه های دینی وظیفه ای است که در این دین تأکید فراوانی روی آن شده است؛ از این رو در عصر معاصر نیاز به امکانات و محیط های مختلفی برای انتقال مفاهیم دینی وجود دارد. از طرف دیگر، راه اولیه انتقال آموزه های دینی روش حضوری و چهره به چهره است که از آغاز بشریت تاکنون استفاده می شود؛ اما در کنار آموزش حضوری، امروزه از طریق اینترنت و با آموزش مجازی، دین و مفاهیم مرتبط با آن آموزش را سریع تر و فراگیرتر کرده است که هر کدام یک از این نوع آموزش ها شامل روش ها و ابزارهای متفاوتی است و با توجه به نیازهای مختلفی شکل می گیرند. آموزش حضوری و مجازی آموزه های دینی دو روی یک سکه هستند که می توانند مکمل یکدیگر باشند.در این پژوهش به بررسی نکات ضعف و قوت امکانات آموزش حضوری و مجازی دین پرداخته شده و تأثیر متقابل این دو روش در ارتقای مفاهیم و آموزه های دینی در عرصه جهانی بررسی و تحلیل شده است.