نوید اعطار شرقی

مسئله ی تغییر نظام خطی زبان فارسی و نگارش آن با الفبای لاتین بنیاد، دیرزمانی است توجه برخی زبان شناسان و دستوردانان را به خود جلب کرده است. در کنار عوامل فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و همچنین آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان؛ پیشرفت تکنولوژی و پدیده هایی چون گفتگوی اینترنتی (chat) و نامه های اینترنتی (e-mail) و پیامک(sms) اهمیت بیشتری به این موضوع داده است. دلایل گوناگونی از سوی گروه ها و اشخاص مختلف برای تغییر نظام خطی کنونی ارائه شده است و شیوه ها (یا الفباها)یی نیز پیشنهاد شده اند. آما آیا دلایل ارائه شده همیشه علمی و منطقی هستند؟ آیا نظام های خطی پیشنهادی در عمل کاربردی و قابل اجرا هستند؟ در این مقاله، ، ضمن نقد و بررسی استدلالات سه گروه اوروفارسی، یونی پرس و پارسیک، شیوه های خطی پیشنهادی آنها و همچنین شیوه ی خودجوش فراگیر مورد استفاده ی عموم را مورد بررسی قرار می دهیم. بررسی ها نشان می دهند که استدلالات این گروه ها احساسی و غیر منطقی هستند و بر پایه ی این پیش فرض بنا شده اند که دشواری های خط فارسی باعث مشکلات فراوان در یادگیری زبان فارسی می شود. اما شیوه های خطی پیشنهادی این گروه ها نیز کارآمد نیستند.

پژوهشگران همواره به انگیزه و نقش آن در فعالیت های انسان به ویژه در آموزش و یادگیری زبان دوم/ خارجی توجه نشان داده اند. پس از آشکار شدن کاستی های مدل انگیزشی گاردنر، در سال های 1990 مشخص شده بود که تصورات ذهنی زبان آموزان تأثیر بسزایی در انگیزش آن ها دارد. نظریه نظام خودانگیزشی دورنیه، به عنوان تلفیقی از نظرات گاردنر، هیگینز، مارکوس و نوریوس با مفهوم خودهای ممکن در روان شناسی، یکی از جدیدترین نظریه ها برای بررسی انگیزش در یادگیری زبان دوم/ خارجی است. در این پژوهش، عوامل انگیزشی نظریه نظام خود انگیزشی را درمورد فرانسوی آموزان ایرانی بررسی می کنیم. بر اساس متغیرهای مطرح شده در این نظریه پرسش نامه ای تهیه شد و در میان 160 زبان آموزِ فرانسوی زبان خارجی/دومِ دانشگاهی و مؤسسه ای توزیع شد و با استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس. آنالیز شدند. یافته های این پژوهش مؤید این است که از طریق شناخت و تقویت متغیرهای خودِ آرمانی، خودِ بایسته و تجربیات یادگیری می توان میزان تلاش فردی را پیش بینی کرد. با محاسبه ضریب هم بستگی پیرسون مشخص شد که متغیر خودِ آرمانی با متغیرهای پیشگیری محور، ترفیع محور و تلاش فردی ارتباط مستقیم دارد. همچنین بین متغیر اضطراب و متغیرهای خودِ آرمانی و تلاش فردی رابطه معنی داری وجود ندارد؛ اما با متغیر خود بایسته رابطه ای مستقیم وجود دارد.