هنگامه نظری

هدف این پژوهش، بررسی تأثیر عوامل زبان شناختی بر میزان تمایل به سرمایه گذاری است. یکی از مهم ترین عوامل زبان شناختی، ساخت زبان گزارش های مالی (شامل زبان عینی و زبان انتزاعی) است. اثرگذاری ساخت زبان گزارش های مالی بر میزان تمایل به سرمایه گذاری، تحت تأثیر عوامل روان شناختی (شامل فاصله روانی) است، بنابراین پژوهش حاضر به آزمون تأثیر ساخت زبان و فاصله روانی بر میزان تمایل به سرمایه گذاری می ردازد. برای این آزمون، از یک طرح آزمایشی 2×4 (شامل چهار سناریوی ارائه اطلاعات از اطلاعات کاملاً انتزاعی تا کاملاً عینی و دو سناریوی فاصله روانی کم و زیاد) استفاده می شود. بر اساس نتایج پژوهش، به طور کلی ساخت زبان به تنهایی تأثیری بر میزان تمایل به سرمایه گذاری ندارد. به علاوه با افزایش فاصله روانی، تأثیر ساخت زبان بر تمایل به سرمایه گذاری تغییر نمی کند. همچنین، تحلیل حساسیت یافته های پژوهش نشان می دهد، ساخت زبان زمانی بر تمایل به سرمایه گذاری اثرگذار است که عینیت اطلاعات بیشتر با روش های محتوایی (ارائه اطلاعات بیشتر) و نه شکلی (نظیر روان سازی متن) تقویت شود.

هدف اصلی سازوکارهای نظارتی و کنترلی، شفاف سازی و پاسخگویی است؛ از این رو راهبری شرکتی ازجمله عواملی است که برای ایفای مسئولیت پاسخگویی، با تأکید بر استقرار کمیته حسابرسی و حسابرسی داخلی، مورد توجه سازمان ها قرار گرفته است. کمیته های حسابرسی برای کارایی بیشتر و تکمیل نقش کنترلی خود در سازمان، سیاست های کنترل داخلی قوی تری را از طریق افزایش کیفیت گزارشگری مالی ایجاد می کنند. گستره نظام راهبری شرکتی از نقش هدایت و کنترل هیأت مدیره تا مدیران اجرایی و عملیاتی و نقش اطمینان بخشی حسابرسان داخلی و مستقل ادامه می یابد. کمیته حسابرسی و حسابرسی داخلی از جمله ابزارهای نظارتی مدیریت است که امکان مدیریت بهتر فعالیت ها را برای تصمیم گیرندگان درون سازمان فراهم می کند. بنابراین کمیته حسابرسی و حسابرسی داخلی به عنوان سازوکارهای نظارتی وکنترل داخلی به عنوان سازوکار کنترلی، از اجزای مهم راهبری شرکتی درنظر گرفته می شوند. آنچه حائز اهمیت است نیاز سازوکارهای نظارتی و کنترلی به بهبود و تغییرات مداوم در راستای تحولات سازمان می باشد. ازاین رو در این مقاله به اهمیت و جایگاه کمیته حسابرسی، حسابرسی داخلی و کنترل داخلی پرداخته می شود و افزون برآن، نقش این سازوکارها در نظام راهبری شرکتی تبیین می گردد.

گسترش شرکت ها با مالکیت خانوادگی در اقتصادهای نوظهور در سال های اخیر، موجب ضرورت انجام پژوهش های متعدد در این خصوص شده است؛ در همین راستا، پژوهش حاضر به بررسی رابطه ساختار مالی در این نوع شرکت ها می پردازد. آنچه مورد بررسی قرارگرفته است بر میزان نگهداری وجه نقد، تأمین مالی از طریق بدهی های بلندمدت و میزان سود پرداختی در شرکت های خانوادگی در مقایسه با سایر شرکت ها متمرکز می باشد. نمونه آماری پژوهش شامل 27 شرکت خانوادگی و 105 شرکت غیرخانوادگی است که برای دوره زمانی 1384 تا 1393 از میان شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انتخاب شده اند. روش پژوهش، شبه تجربی و از نوع توصیفی- همبستگی می باشد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان می دهد؛ بخشی از سهام یک شرکت که در اختیار اعضای خانواده مؤسس یا خویشاوندان آن ها قرار دارد بر استفاده از وجوه نقد، ساختار بدهی و سیاست تقسیم سود شرکت تأثیر می گذارد؛ بدین صورت که شرکت های خانوادگی معمولاً وابستگی کمتری به تأمین مالی بدهی در بلندمدت دارند؛ سود کمتری پرداخت می کنند و موجودی نقد بیشتری نگهداری می نمایند.