مطهره الله ربی

هدف از این مطالعه تبیین کفایت شاخص های روان سنجی مقیاس سبک زندگی بود.گروه نمونه مورد مطالعه در این پژوهش شامل 200 نفر از زنان و مردان متاهل با میانگین و انحراف معیار سنی4/32 و 26/9 بودند. این گروه نمونه به شیوه در دسترس انتخاب شده بودند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل سه مقیاس پرسش نامه سبک زندگی محقق ساخته، مقیاس تعارضات زناشویی و مقیاس چند بعدی سازگاری بود. نتایج تحلیل عاملی مقیاس سبک زندگی به شیوه مولفه های اصلی در این پژوهش یک ساختار چهار عاملی را نشان داد که شامل: برنامه خواب و تعامل خانوادگی، برنامه روانی جسمی، برنامه اوقات فراغت و برنامه تعامل اجتماعی مثبت می باشد. بمنظور بررسی ضریب اعتبار مقیاس سبک زندگی به محاسبه ضریب همبستگی درونی به شیوه آلفای کرنباخ اقدام شد که حاکی از آن بود که هر چهار عامل از پایایی مناسبی برخوردار هستند. هم چنین، بمنظور مطالعه روایی همگرا و واگرای مقیاس سبک زندگی به محاسبه ضریب همبستگی عوامل استخراجی با یکدیگر و با نمره کل پرداخته شد که در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد مقیاس سبک زندگی ابزاری مناسب برای اقدام های پژوهشی می باشد.