عباس کلانتر

مقدمه: آتش نشان ها بطور مستمر و مکرر با موقعیت های تنش زا مواجه می شوند.هدف از پژوهش حاضر الگویابی معادلات ساختاری حساسیت اضطرابی، نظم جویی هیجانی و تاب آوری در پدیدآیی اختلالات افسردگی و استرس پس از سانحه آتش نشانان بود. روش:  در پژوهشی از نوع توصیفی- همبستگی الگوی رابطه و تعامل مستقیم و غیرمستقیم بین متغیرهای حساسیت اضطرابی، تاب آوری، نظم جویی هیجانی با اختلال افسردگی و استرس پس از سانحه با روش تحلیل مسیر آزمون شد. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش شامل تمام آتش نشانان مرد بین سنین 21 تا 59 ساله در سال 1397 شهر مشهد بود که از آن نمونه ای شامل 264 آتش نشان به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند و پرسشنامه های افسردگی، استرس پس از سانحه، حساسیت اضطرابی، نظم جویی هیجانی و تاب آوری تکمیل کردند. یافته ها: یافته های بدست آمده نشان داد که اثر مستقیم و غیرمستقیم حساسیت اضطرابی بر استرس بعد از سانحه در مدل مورد بررسی معنادار است. اثر مستقیم تاب آوری بر استرس بعد از سانحه، اثر مستقیم و غیرمستقیم نظم جویی هیجان بر استرس بعد از سانحه ، اثر مستقیم تاب آوری بر افسردگی ، اثر مستقیم و غیرمستقیم نظم جویی هیجان بر افسردگی، معنادار بود. حساسیت اضطرابی و نظم جویی هیجان به صورت مستقیم و غیرمستقیم روی افسردگی و استرس بعد از سانحه اثرگذار بوده است و تاب آوری به صورت مستقیم افسردگی و استرس بعد از سانحه تأثیر داشت. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت متغیرهای تاب آوری، حساسیت اضطرابی و نظم جویی هیجانی در پیش بینی افسردگی و استرس پس از سانحه آتش نشان ها نقش دارند.

امروزه مسأله وابستگی و گرایش به مواد اعتیادآور، به مهم ترین بحران جوامع تبدیل شده است. وابستگی به مواد یک بیماری زیستی، روان شناختی و اجتماعی است که عوارض جسمانی و روانی دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی واقعیت درمانی گروهی مبتنی بر تئوری انتخاب بر تغییر نگرش بیماران تحت درمان نگهدارنده با متادون نسبت به سوءمصرف به مواد مخدر بود. نوع پژوهش کاربردی و طرح پژوهش یک طرح شبه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه سوءمصرف کنندگان مواد در شهر مشهد بود که در پاییز سال 1394 به کلینیک های ترک اعتیاد مراجعه کرده بودند. نمونه پژوهش40 نفر بود. شرکت کنندگان به صورت داوطلبانه انتخاب و در دو گروه قرار گرفتند. گروه درمان به مدت 10جلسه هفتگی مداخله درمان واقعیت درمانی گروهی را دریافت کرد. داده ها با پرسشنامه نگرش سنج به مواد مخدرگردآوری شد و با روش آماری کوواریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که واقعیت درمانی گروهی مبتنی بر نظریه انتخاب منجر به تغییر نگرش بیماران تحت درمان نگهدارنده با متادون نسبت به سوءمصرف مواد مخدر در هر سه مقیاس اثرات، مصرف و خطرات شده است. با توجه به یافته های حاصل از پژوهش می توان نتیجه گرفت که واقعیت درمانی گروهی در تغییر نگرش بیماران تحت درمان نگهدارنده با متادون نسبت به مواد مخدر مؤثر بوده است. با استفاده از این روش درمانی می توان نگرش منفی تری در سوءمصرف کنندگان به مواد مخدر (افیونی) نسبت به اثرات، مصرف و خطرات مواد مخدر بوجود آورد.