نفیسه قرایی

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان تأثیر برنامه پویش بر مهارت های اجتماعی و عزت نفس دانش آموزان با مشکلات یادگیری اجرا شد. روش: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. در این پژوهش 30 نفر از دانش آموزان پایه های سوم تا پنجم دبستان که با مراجعه به بیمارستان امام حسین (ع) و کلینیک گوهر مهر تشخیص مشکلات یادگیری گرفته بودند با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. برنامه پویش طی 8 جلسه یک ساعت و نیمی در طول یک ماه (هر هفته دو جلسه) اجرا شد. برای ارزیابی اثربخشی برنامه آموزشی، آزمون عزت نفس کوپراسمیت و فرم دانش آموز و والدین مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت مورد استفاده قرار گرفت. به منظور تحلیل یافته های پژوهش از تحلیل کوواریانس و تی همبسته استفاده گردید. یافته ها: یافته ها نشان دادند برنامه پویش برای گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه، افزایش معنادار سطح عزت نفس کل و زیرمقیاس عزت نفس تحصیلی را در پی داشته است ولی این برنامه در حیطه رشد اجتماعی بیانگر افزایش معنادار مهارت های اجتماعی گروه آزمایش نبوده و این نتیجه با برخی از پژوهش های پیشین هم راستا است. نتیجه گیری: بنابراین با توجه به نتایج این پژوهش و ضرورت افزایش عزت نفس کودکان با مشکلات یادگیری، می توان برنامه پویش را در مدارس و مراکز درمانی، جهت کمک به ارتقای سطح عزت نفس این کودکان، پیشنهاد نمود.

هدف از مطالعه حاضر تعیین درجه اثربخشی بازی درمانی عروسکی بر مهارت های اجتماعی کودکان دچار نشانگان داون بود. روش: روش مطالعه حاضر از نوع تک آزمودنی (ABA) و نمونه آماری شامل سه کودک پسر آموزش پذیر دچار نشانگان داون (یک آزمودنی از جلسه ششم از برنامه درمان خارج شد) بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و طی 17 جلسه 35 دقیقه ای آموزش مهارتهای اجتماعی از طریق بازی درمانی عروسکی به آنان ارائه شد. هر یک از کودکان، پیش از آغاز، در حین و پس از پایان مداخله و پس از گذشت 45 روز در مرحله پیگیری ازطریق فهرست بازبینی محقق ساخته مهارتهای اجتماعی، هشت بار توسط محقّق و چهار بار توسط معلّمین مورد مشاهده و ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج در یکی از آزمودنیها، نشان دهنده افزایش مهارتهای اجتماعی در طول مداخله و کاهش مهارتها (بالاتر از خطپایه) در دوره پیگیری و نشاندهنده افزایش مهارتها در طول مداخله و مرحله پیگیری، در آزمودنی دیگر بود. نتیجه گیری : بر مبنای نتایج مطالعه حاضر استفاده از روش بازی درمانی عروسکی به عنوان شیوهای مناسب جهت ارتقای کیفیت مهارت های اجتماعی کودکان دچار نشانگان داون در محیط های آموزشی پیشنهاد میشود.