سید سعید شجاعی

مقدمه: با توجه به وجود گسل های مهم در شهر تهران و احتمال رویداد زمین لرزه های ویرانگر در این کلان شهر، ارائه راهبردهای مهار بحران و مدیریت آسیب ها ضروری به نظر می رسد. بنابراین در این پژوهش به شناسایی راهبردهای مدیریت بحران شهری در شهرستان اسلامشهر پرداخته شده است. روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ گردآوری داده ها از نوع تحلیلی توصیفی است. با استفاده از ابزار سوات[1]، نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدهای مدیریت بحران شهری در شهرستان اسلامشهر بررسی و استراتژی های بهینه تدوین شد. سپس استراتژی های مشخص شده با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها (DEA)[2] رتبه بندی گردید. یافته ها: براساس نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل ماتریس ارزیابی عوامل داخلی و خارجی، نمره نهایی سازمان به ترتیب 1/2 و 46/2 بود که مشخص شد در مدیریت بحران شهرستان اسلامشهر نقاط قوت کمتر از نقاط ضعف و فرصت های موجود نیز کمتر از تهدیدهاست. از 25 استراتژی مدون بر اساس سوات که با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها اولویت بندی شدند نیز استراتژی های ST1 و ST2 دارای بالاترین اولویت بودند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که استراتژی هایی نظیر استفاده از نیروهای انسانی متخصص برای ارتقای آگاهی، آموزش، فرهنگ سازی ایمنی و همچنین تقویت و توانمندسازی واحد مدیریت بحران در شهرداری های شهرستان اسلامشهر به عنوان مهم ترین راهبردهای مدیریت بحران این شهرستان می باشند. [1] SWOT [2] data envelopment analysis

منابع انسانی اعم از کارکنان و مدیران، باارزش ترین سرمایه های هرسازمانی محسوب می شوند و رسالت سازمان باید دادن فرصت مناسب برای رشد و افزایش بهره وری آنان باشد. با توجه به اهمیت بهره وری کارکنان، این پژوهش با هدف شناسایی عوامل مؤثر بر بهره وری منابع انسانی و در راستای ماده 79 قانون برنامه پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران از طریق برگزاری جلسه توفان مغزی به همراه استفاده از اسناد کتابخانه ای و پرسشنامه انجام گرفته است. متغیرهای این پژوهش پس از شناسایی در چهار عامل: توانمندساز، مدیریت، انگیزاننده سازمانی و امکانات، طبقه بندی و سپس روابط بین آنها تعریف و مدل مفهومی ارائه شده است. داده های تجربی موردنیاز برای آزمون مدل مفهومی به وسیله یک فقره پرسشنامه ساخت یافته با طیف 7 گزینه ای لیکرت به تعداد 205 آزمودنی، جمع آوری و با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری به کمک نرم افزارهای SPSS و LISREL مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته است. روایی و پایایی پرسشنامه از طریق تحلیل عاملی تأییدی، بررسی و فرضیه های تحقیق به کمک شاخص T-value مورد آزمون قرارگرفته و در سطح معنی داری 05/0 تأیید شده اند. در نتیجه چهار عامل: مدیریت، انگیزاننده سازمانی، توانمندساز و امکانات به عنوان عوامل مؤثر بر بهره وری منابع انسانی شناخته شده اند.