مرجان دربیدی

هدف این پژوهش، بررسی نقش واسطه ای درگیری شناختی در تأثیر ابعاد فراحافظه بر اضطراب امتحان دانشجویان است. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل تمام دانشجویان دانشگاه یزد است که از این میان 400 نفر برای نمونه و با استفاده از روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. داده های پژوهش به کمک پرسشنامه های چندعاملی حافظه از تریر و ریچ (2002)، ابزار تجدیدنظرشده دوعاملی فرایند یادگیری (R-LPQ-2F) کمبر، بیگز و لیونگ (2004) و اضطراب امتحان ساراسون (1980) جمع آوری شده است. نتایج تحلیل مسیر نشان می دهد در الگوی به دست آمده، رویکرد عمیق، رویکرد سطحی و از بین ابعاد فراحافظه، رضایت از حافظه بر اضطراب امتحان تأثیر مستقیم معنی دار دارند. همچنین مشخص شد رضایت از حافظه بر رویکرد عمیق و توانایی ادراک شده و استفاده از راهبرد بر رویکرد سطحی اثر مستقیم معنادار دارند. نتایج پژوهش نشان می دهد ابعاد فراحافظه (رضایت از حافظه فردی، توانایی ادراک شده حافظه و استفاده از راهبردهای حافظه) به واسطه درگیری شناختی (رویکردهای یادگیری) بر اضطراب امتحان دانشجویان اثر غیر مستقیم دارند. این یافته ها نشان می دهد ارتقای ابعاد فراحافظه، اضطراب امتحان دانشجویان را بهبود می بخشد و تقویت رویکردهای عمیق یادگیری در بین یادگیرندگان تأثیر بسزایی در کاهش اضطراب امتحان آنها دارد.

چکیده هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش و تأثیر مشارکت اجتماعی در بهبود بهزیستی روانی و بازتوانی معتادان بود. روش: جامعه موردمطالعه این پژوهش کلیه ی افراد معتاد مراجعه کننده به مراکز درمان معتادان شهر یزد در سال 1395- 1394 بودند. 300 فرد معتاد با بهره گیری از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه ی بهزیستی اجتماعی کیز برای بررسی مشارکت اجتماعی، مراحل آمادگی برای تغییر و اشتیاق برای درمان و بهزیستی روان شناختی ریف به عنوان ابزار مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با بهره گیری از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون و مدل یابی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد مشارکت اجتماعی اثر مستقیم معنادار بر بهزیستی روانی و بازتوانی افراد معتاد دارد و درنهایت بهزیستی روانی نقش واسطه ای خود را به خوبی ایفا کرده و مشارکت اجتماعی با واسطه گری بهزیستی روانی بر بازتوانی افراد معتاد اثر غیرمستقیم دارد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بازتوانی افراد معتاد توسط مشارکت اجتماعی و رفتار روانی پیش بینی می شود.

تحصیلی به صورت خستگی مزمن ناشی از کار بیش از اندازه در فعالیت های درسی، نگرش بدبینانه و بی تفاوتی نسبت به کارهای مدرسه و احساس شایستگی پایین و فقدان احساس موفقیت در تکالیف تحصیلی بروز داده می شود که این افراد علائمی مانند بی اشتیاقی نسبت به مطالب درسی، ناتوانایی در ادامه حضور مستمر در کلاس های درس، مشارکت نکردن در فعالیت های کلاسی، احساس بی معنایی در فعالیت های درسی و احساس ناتوانی در فراگیری مطالب درسی را تجربه می کنند. هدف اصلی این پژوهش، طراحی و برازش مدلی ساختاری از روابط بین متغیرهای انگیزش تحصیلی و اهمال کاری با فرسودگی تحصیلی بود.روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی با آزمون مدل معادلات ساختاری می باشد. بدین منظور نمونه ای به حجم 380 دانشجو (261 دختر و 119 پسر) به صورت خوشه ای تصادفی از بین دانشجویان دانشگاه یزد انتخاب شدند و به وسیله پرسشنامه های فرسودگی تحصیلی، اهمال کاری و انگیزش تحصیلی ارزیابی شدند. داده ها با روش تحلیل معادله های ساختاری» و نرم افزارهای آماری SPSS20 و AMOS20 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی، مدل نظری قوی برای پیش بینی فرسودگی تحصیلی دانشجویان می باشد. انگیزش درونی به صورت منفی و انگیزش بیرونی، بی انگیزشی و اهمال کاری به صورت مثبت در تبیین و پیش بینی فرسودگی تحصیلی نقش داشتند. همچنین، اهمال کاری تحصیلی تا حدودی نقش واسطه را بین رابطه انگیزش درونی و بی انگیزشی با فرسودگی تحصیلی دانشجویان دارا بود. درعین حال، نقش واسطه ای اهمال کاری تحصیلی در رابطه بین بی انگیزشی با فرسودگی تحصیلی تأیید نگردید.