عفت مردانی

اولین جرقه های علم بلاغت نزد مسلمانان را باید در قرن های چهارم و پنجم هجری جست وجو کرد که ریشه در ذهنیت و فلسفه یونایی دارد.به مرور زمان و پیشرفت در تمامی زمینه ها در علم بلاغت نیز همچون دیگر علوم، احساس نیاز به یک رویکرد جدید سبب شد نظریه های بلاغت جدید در برابر بلاغت سنتی قد علم کنند. کتاب «نحو بلاغه جدیده» یکی از تألیفات خلیل کفوری است که به موضوع بلاغت جدید و ارتباط آن با سایر علوم پرداخته است. این کتاب مانند همه تألیفات بشری کاستی ها و نادرستی هایی دارد که بررسی انتقادی کتاب مزبور و میزان توفیق آن به عنوان یک منبع مفید در زمینه بلاغت جدید دستمایه نگارش این مقاله است.در این بررسی معلوم شد که مؤلف در مباحث مربوط به رابطه علم بلاغت با سایر علوم از برخی از اصطلاحات تعریف واضحی ارائه نداده است؛ اما قسمت عمده کاستی های این کتاب در حیطه پیچیدگی زبان مؤلف در تبیین موضوع است.

التماسک النصی عنصر هام یُقصد به مجموعه من الأدوات التی تسهم فی الربط بین عناصر النص إما علی مستوی ظاهر النص من خلال دراسه الظواهر الشکلیه (الاتساق) أو علی مستوی باطن النص من خلال دراسه الجانب الدلالی (الانسجام)، فیرکز الاتساق علی الأدوات التی تسهم فی الربط الشکلی بین العناصر المکونه للنص. تعتبر الإحاله من عناصر الاتساق الأساسیه ، فهی تعتمد علی عناصر تسهم فی التحام النصوص وترابطها وتعالقها والتی لا تکتفی بذاتها من حیث التأویل ؛ إذ لابد من العوده إلی ما تشیر إلیه من أجل تأویلها ، ویتحقّق ذلک الربط بواسطه تلک العناصر الإحالیه المتنوعه بین الإحاله المقامیه والإحاله النصیه المتقسمه إلی قسمَین ، هما: الإحاله النصیه القبلیه والإحاله النصیه البعدیه . وهذا البحث یصبو إلی إیضاح الإحاله ودراسه توظیفها فی تماسک قصیده الغدیر للشریف المرتضی وهو شاعر مسلم ملتزم بالقضایا الإسلامیه لتبیین کیفیه استخدام العناصر الإحالیه ومدی إسهامها فی اتساق قصیدته الدینیه وفق المنهج التوصیفی التحلیلی مع الاستعانه بالمنهج الإحصائی . واتضح لنا من خلال تحلیل العناصر الإحالیه فی قصیده الغدیر للشریف المرتضی فی ضوء علم اللغه النصیّ أنّ هناک مجموعه من العناصر قد تضافرت لتشکیل بناء القصیده الدینیه عنده وتشیید بنیتها الدلالیّه، ولذا کانت قصیدته مترابطهً متماسکهً، فتباینت عناصر الإحاله ووسائلها فی القصیده ، إذ نجد أنّ الإحاله النصیه طغت علی القصیده ، حیث أکثرَ الشاعرُ من استخدام الإحاله النصیه القبلیه بالمقارنه مع الإحاله البعدیه وهذا الاستخدام أسهم بشکل کبیر فی تماسک وترابط أبیات القصیده ، وقیمتها الفنیه تکمن فی مزاوجه الشاعر بین العناصر الإحالیه والصور الفنیه مما جعل غرضه أقرب إلی الإدراک وأکثر إقناعاً للمتلقی.