یوزف ویزه هوفر

به نظر می رسد که مقر اصلی حکومت ایران، جایی که در آن شاهنشاه احکام خویش را وضع می کرد، سفرای بیگانه را می پذیرفت و بار عام می داد، در شوش و اکباتان بوده است نه در تخت جمشید. در طول ماه های پاییز و زمستان، شاهنشاه در شوش اقامت می کرد، لیکن با گرم شدن هوا در فصل های بهار و تابستان به همدان-اکباتان که در ارتفاعات واقع شده بود، نقل مکان می کرد. اما یک مرتبه در سال پادشاه با دربار و مقامات دولتی بلندپایه از تخت جمشید در سرزمین مادری هخامنشیان در زمان فرا رسیدن انقلاب بهاری، در ۲۱ مارس، برای جشن ایرانی کهن نوروز دیدن می کرد. به نظر می رسد که برای تشریفات این جشن های بهاری تمام تجهیزات در تخت جمشید با تالارهای پذیرایی و نیز کاخ ها مورد استفاده قرار می گرفتند. این شهر، جایی بود که در آن خانوادهٔ سلطنتی بومی از طرف دیگر قبایل ساکن در آنجا مورد احترام قرار می گرفت و هیئت های اعزامی را از سراسر شاهنشاهی به حضور می پذیرفت. در مورد اینکه چه آیین هایی برای نوروز در تخت جمشید برگزار می شد تا حدی می توان با توجه به نقش برجسته ها در تالارهای پذیرایی نکاتی را ذکر کرد. ظاهراً به این جشن یک دسته پیشکشی های بزرگ از مردمان ساکن در شاهنشاهی تعلق داشت که در آن هیئت های اعزامی از طرف اقوام و ایالات برای شاهنشاه بزرگ هدیه سال نو می آوردند، افزون بر آن اشراف زاده های پارسی و مادی به عنوان مهمانان شاه حاکم و در نهایت گارد سلطنتی ۱۰۰۰۰نفری جاویدان رژهٔ نظامی می رفتند. یونانیان دیدگاه هایی در مورد لحظات جشن در تخت جمشید گزارش نکرده اند، به شخصیت منحصر به فرد جشن ها اشاره کرده اند و اینکه سفرای خارجی و فرستادگان اجازه ورود نداشته اند. دیدار از شهرجشن تنها مشروط به اشراف زاده ایرانی بودن، بود، تخت جمشید یقیناً تنها برای پادشاه و نجبا بود.