محمدهادی عباسی

مقدمه: نوجوانان بنا به دلایل متعدد به عنوان یکی از اقشار آسیب پذیر جامعه در معرض ابتلا به انوع عوارض و آسیب های اجتماعی هستند. این مطالعه با هدف مقایسه ی بین خود واقعی، خود ایده آل و خود بایسته در نوجوانان با و بدون سابقه ی کیفری شهر اصفهان انجام شد. روش کار: در این مطالعه ی مقطعی در سال 1391، 79 نفر از افراد 18-15 ساله ی مرکز اصلاح و تربیت و 120 نفر از دانش آموزان بدون سابقه ی کیفری مشغول به تحصیل در دبیرستان های اصفهان بودند که از نظر سن با گروه اول همسان سازی شده بودند، مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه های اطلاعات جمعیت شناختی و 27 سئوالی خودگسستگی بود. داده ها با نرم افزار SPSS و آزمون هایآنکووا، آنووا، مجذور خی و تی مستقل تحلیل شدند. یافته ها: در گروه بزهکار میانگین و انحراف معیار نمره ی خود واقعی 82/13±08/63، خود ایده آل 34/15±97/80، خود بایسته 14/14±77، تفاوت خود واقعی و ایده آل 17/18± 89/17-، تفاوت خودواقعی و بایسته 09/17± 92/13- و در نوجوانان بدون سابقه، نمره ی خود واقعی 33/9±63/73، خود ایده آل 69/14±35/79، خود بایسته 56/15±07/75، تفاوت خود واقعی و ایده آل 17/15± 07/6- و تفاوت خود واقعی و بایسته 33/16± 31/1-بود. میانگین نمره ی خود واقعی در گروه بدون سابقه به طور معنی داری بالاتر بود(001/0>P) اما اختلاف میانگین نمره ی خود بایسته (36/0=P) و خود ایده آل (45/0=P) در دو گروه معنی دار نبود. نتیجه گیری: نمره ی خود واقعی در نوجوانان با سابقه ی کیفری کمتر از نوجوانان بدون سابقه ارزیابی گردید لذا برنامه ریزان آموزشی و اولیای مدارس بایستی رویکرد آموزشی متناسبی با توجه به خود واقعی برای حفاظت از نوجوانان در برابر رفتار بزهکارانه اتخاذ نمایند.