ایمان دوست محمدی

هدف: دستیابی به اهداف زمانی و هزینه ای پروژه ها در دنیای واقعی به دلیل مسائل پیش بینی نشده و غیرقطعی، با دشواری روبروست. تخمین های زمانی و هزینه ای در ابتدای پروژه معمولاً خوش بینانه بوده و عدم قطعیت هایی را که منجر به انحراف از اهداف تعیین شده می گردند، در نظر نمی گیرد. هدف این پژوهش ارائه روش ترکیبی تخصیص منبع افزونه و بافر جهت بهبود دستیابی به اهداف زمانی و هزینه ای (پایایی پروژه) است. روش: در این پژوهش با استفاده از تخصیص یک ذخیره زمانی احتیاط در پایان هر فعالیت و در پایان پروژه و تخصیص منابع افزونه، پایایی پروژه به گونه ای بهبود یافته است که زمان و هزینه، هر یک فدای دیگری نگردیده و مطلوب ترین میزان هزینه و زمان برای پروژه دستیابی گردد. برای این منظور مدل ریاضی تخصیص بهینه بافر و منبع افزونه جهت بهبود پایایی زمانی و هزینه ای، ارائه گردیده و کاربردی بودن آن در یکی از پروژه های واقعی صنعت نفت و گاز کشور مورد بررسی و روایی سنجی قرار گرفته است. یافته ها: یافته های پژوهش بیانگر ایجاد بهبود 37 درصدی در پایایی زمانی و بهبود 28 درصدی در پایایی هزینه ای پروژه با به کارگیری روش ارائه شده می باشد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاکی از بهبود فابل توجه در دستیابی به اهداف زمانی و هزینه ای پروژه با استفاده از روش ارائه شده و با در نظر گرفتن شرایط واقعی پروژه ها شامل عدم قطعیت ها و شرایط ویژه مانند تحریم ها می باشد.

استفاده ازروش تئوری محدودیت هادرسیستم تولیدی یکی ازروشهای موثرجهت افزایش خروجی خط تولیدودرنتیجه افزایش بهره وری کل سیستم می باشد. دراین روش بیان میشودکه محدودیت در هرسیستم یافرایند، تعیین کننده حداکثربازده یا عملکرد بوده و می بایست شناسایی ودرجهت افزایش کارایی وبازدهی سیستم مدیریت شود. درام–بافر–روپ،روشی جهت اجرای تئوری محدودیت هادرخط تولیدمیباشد. دراین تحقیق باانجام مطالعه موردی برروی یک خط تولیدقطعات خودرویی،ابتدابااستفاده ازرویکردشبیه سازی به پیاده سازی سیستم دی–بی–آر ومقایسه آن باسیستم عادی خط تولیدپرداخته شده وسپس به بررسی تاثیرتغییرمکان گلوگاه برروی چهارشاخص کلیدی زمان انتظار،کاردرجریان ساخت،توان عملیاتی وزمان تحویل درهردوسیستم پرداخته شده است. نتابج تحقیق حاکی از ضعیف تر شدن میزان شاخص ها با دور شدن گلوگاه از مبدا و کمتر بودن شیب این تغییر در سیستم دی بی آر نسبت به سیستم عادی می باشد.