امین گندمکار

با توجه به اینکه از پیچ خوردگی مزمن مچ پا به عنوان یکی از رایج ترین آسیب ها میان ورزشکاران یاد می شود و بهره گیری از تیپینگ به عنوان یکی از راه های پیشگیری از این آسیب توصیه می شود، هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر تیپ کینزیو بر نیروهای فشاری و برشی مفصل مچ پا، طی فرود تک پا بود. 12 آزمودنی انتخاب شده بر اساس معیارهای ورود به پژوهش، فرود تک پا روی صفحه نیرو کیستلر را پس از پرش، در شرایط تیپ کینزیو و پای برهنه با پای آسیب دیده انجام دادند. اوج و میانگین نیروهای فشاری و برشی مفصل مچ پا در نرم افزار متلب محاسبه شد. برای آزمون فرضیه ها از آزمون تی زوجی استفاده شد (0/05 ≤ P ). تفاوت معناداری بین متغیرها در شرایط فرود با پای برهنه (میانگین نیروی برشی 0/01 ± 0/05، اوج نیروی برشی 0/06 ± 0/85، میانگین نیروی فشاری 0/02 ± 0/39، اوج نیروی فشاری 0/22 ± 4/41) و تیپ کینزیو (میانگین نیروی برشی 0/01 ± 0/05، اوج نیروی برشی 0/06 ± 0/82، میانگین نیروی فشاری 0/03 ± 0/38، اوج نیروی فشاری 0/28 ± 4/43) مشاهده نشد (05/ 0 P> ). با توجه به نتایج تحقیق، به نظر نمی رسد، استفاده از تیپ کینزیو به عنوان راهکاری ایمن برای محافظت مچ پا از نیروهای مکانیکی فشاری و برشی در والیبالیست ها قابل توصیه باشد.

افراد با کف پای صاف با مشکلات ناشی از نیروهای افزایش یافته به ویژه در ناحیة قوس میانی پا، داخل جلوی پا و انگشت شست مواجه هستند. پژوهش های پیشین نشان داده اند کفش ناپایدار، پا را در معرض نیروی اعمالی کمتری قرار می دهد. هدف پژوهش حاضر، مقایسةسرعت بارگذاری و ضربه در هفت ناحیة کف پا در بین کفش ناپایدار و کنترل در دختران با کف پای صاف حین مرحلة اتکای راه رفتن بود. 16 دختر با کف پای صاف با میانگین جرم 1/6 ± 99/56 کیلوگرم، قد 9/3 ±96/161 سانتی متر و شماره پای 6/0± 43/38) انتخاب شدند. از آزمودنی ها خواسته شد با سرعت مورد نظر روی فوت اسکن که در وسط مسیر حرکت 12 متری جایگذاری شده بود، به طور تصادفی با هر دو کفش راه بروند. حداکثر سرعت بارگذاری و ضربه در هفت ناحیة کف پای راست حین مرحله اتکا اندازه گیری شد. یافته ها نشان داد کفش ناپایدار در حداکثر سرعت بارگذاری در نواحی شست 38%، انگشتان 109%، داخلی جلوی پا 40%، خارجی جلوی پا 3% و پاشنه 212% افزایش معنادار یافت. علاوه براین، افزایش معنادار حداکثر ضربه در انگشتان کوچک 61%،میانی پا 42% وپاشنه 21% در مقایسه با کفش کنترل مشاهده شد. با وجود این، حداکثر ضربه در ناحیة داخلی جلوی پا در کفش ناپایدار 17% کاهش معنا دار یافت. استفاده از کفش ناپایدار می تواند سرعت بارگذاری را افزایش دهد؛ بنابراین، نمی توان این کفش ها را برای جذب شوک در افراد با کف پای صاف توصیه کرد.

درصد از دوندگان تفریحی، از آسیب های مرتبط با دویدن رنج می برند. مطالعه حاضر با هدف – 42 ارزیابی تفاوت ها در متغیرهای مرتبط با نیروی عکس العمل زمین هنگام دویدن با کفش هایی با شکل هندسی متفاوت انجام شد. 42 ورزشکار مرد سالم، با قد 41±4/ 167/39±2/93 سانتی متر، سن 46 سال، جرم ( 29/94±1/ 64/93±4/42 کیلوگرم و شماره پای 32 EU (، در وضعیت کفش ناپایدار، کفش کنترل و پای برهنه بر روی صفحه نیروسنج دویدند. متغیرهای وابسته به نیروی عکس العمل زمین با استفاده از نرمافزار MATLAB محاسبه شدند. آزمون فرضیات با روش آماری تحلیل واریانس با داده های تکراری انجام شد ( P<0.05 (. متغیرهای نرخ بارگذاری عمودی و اوج نیروی عمودی غیرفعال هنگام دویدن با کفش ناپایدار در مقایسه با کفش کنترل به طور معناداری افزایش یافت ) p<0.05 (. علاوهبراین، کفش ناپایدار افزایش معناداری در اوج نیروی خلفی و ضربه ناشی از آن در مقایسه با کفش کنترل به وجود آورد ) p=0.03, p<0.05 (. کفش ناپایدار ممکن است اندام تحتانی را با مقدار نیرو و ضربه بیشتری هنگام دویدن مواجه ساخته و احتمال ایجاد و توسعه آسیب را در دویدن افزایش دهد