الهام رستمی

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه میان تفکر انتقادی (مهارت های تفکر انتقادی) با رفتار شهروندی معلمان ابتدایی شهرستان تنکابن است. روش تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی می باشد. روش گردآوری داده های تحقیق به صورت میدانی و از طریق پرسشنامه های معتبر تفکر انتقادی و رفتار شهروندی می باشد که دارای گویه هایی از نوع طیف لیکرت 5 گزینه ای تشکیل شده و از پایایی و روایی لازم برخوردار می باشند. جامعه آماری تحقیق مجموعه معلمین ابتدایی شهرستان تنکابن به تعداد 483 نفر در 90 مدرسه می باشد. نمونه آماری این تحقیق به صورت تصادفی- طبقه ای انتخاب و براساس جدول مورگان 214 نفر در نظر گرفته شده اند. با استفاده از اطلاعات آماری توصیفی و استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام فرضیه های تحقیق مورد آزمون قرار گرفته اند. قبل از آزمون همبستگی برای پی بردن به نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون کولوموگروف- اسمیرنوف استفاده شده و بعد از اطمینان از نرمال بودن داده ها، فرضیه های اصلی و فرعی پژوهش، مورد آزمون واقع شده اند. نتایج تحقیق نشان داده است، ضریب همبستگی بین متغیر پیش بین (مهارت های تفکر انتقادی) و متغیر ملاک (رفتار شهروندی) در سطح 95 درصد به میزان 895 درصد= y معنی دار بوده است. ضمن اینکه هر یک از مهارت های تفکر انتقادی (تحلیل، ارزشیابی، استنباط، استدلال قیاسی، استدلال استقرایی) قابلیت لازم را برای پیش بینی متغیر ملاک (رفتار شهروندی) معلمان ابتدایی برخوردار بوده اند، که در این میان تأثیر مهارت تجزیه و تحلیل بالاترین رابطه معنی داری را با رفتار شهروندی برخوردار بوده است.

تحقیق حاضر با هدف بررسی و تحلیل انتظام شهرهای استان زنجان انجام شده و ماهیت کاربردی دارد. با استفاده از مدلها و شاخص های متعددی به بررسی نظام شهری در استان زنجان پرداخته شده است. در همین راستا تحقیق حاضر بر اساس رویکرد کمی- تحلیلی و بر پایه اطلاعات کتابخانه ای و داده های آماری، با استفاده از مدلهای تحلیل فضایی؛ رتبه – اندازه، تحلیل نزدیکترین همسایگی، حداختلاف طبقه ای، آنتروپی، هرفیندال و هندرسون، در دوره های مورد مطالعه انجام شده است. نتایج نشان دهنده وجود ناموزونی نظام شهری در استان می باشد. علت اصلی آن شهر اول استان (زنجان) است، که به دلیل مرکز استان بودن دارای تمرکز خدمات و جمعیت است. در دوره 1355 تعادل مطلوبی در نظام شهرها نسبت به دوره های دیگر برقرار بوده، بیشترین ناموزونی در دوره 1375 رخ داده ولی در سالهای پس از آن به سوی تعادل پیش رفته و در نهایت در دوره 1390 نیز اندکی نسبت به دوره قبل عدم تعادل افزایش یافته است. در مبحث نخست شهری که با سه شاخص بررسی شده، نتایج نشان می دهد که میزان نخست شهری از دوره 1365 تا 1390 سال به سال کاهش یافته و از 0/65 به 0/60 رسیده است، اما میزان آن همچنان قابل توجه است. همچنین میزان شاخص RN در استان 1/93 است که نشانه پراکندگی نسبتاً منظم و نزدیک به حالت تصادفی سکونتگاه هاست. نتایج پژوهش نشان می دهد که تنها با ایجاد تعادل در توزیع امکانات و خدمات و همچنین ایجاد فرصتهای یکسان برای تمام شهرهای استان می توان به توسعه پایدار و سلسله مراتب فضایی و شهری بهینه دست یافت.

کشور ایران در دهه های اخیر تحولات چشمگیری در زمینه تغییرات جمعیت تجربه نموده است. افزایش نرخ رشد جمعیت به 9/ 3 درصد در دهه 1355 1365 و کاهش رشد جمعیت به 29/ 1 درصد در دوره 1385 1390 به خوبی این مهم را نشان می دهد. تغییرات باروری مهم ترین عامل تبیین کننده تغییرات رشد جمعیت بوده است. با توجه به تفاوت های استانی باروری در ایران و نقش تعیین کننده تغییرات استانی در روند آتی باروری، بررسی ویژگی های اجتماعی، اقتصادی و جمعیتی منطقه ای در تبیین باروری ضروری به نظر می رسد. هدف اصلی این مقاله بررسی نقش ویژگی های استانی در تبیین باروری است. به منظور نیل به هدف این مقاله، روش تحلیل چندسطحی به کار گرفته شده است. داده های مورد استفاده برگرفته از داده های خام 2 درصد سرشماری 1385 است که در دو سطح فردی و استانی طبقه بندی شده اند. میانگین استانی تعداد فرزندان زنده به دنیاآمده و میانگین سنی زنان در معرض باروری به عنوان متغیرهای پیش بین سطح 2 و متغیرهای اشتغال، تحصیلات، سن و ساختار خانواده به عنوان متغیرهای پیش بین سطح 1 مدل سازی شده اند. نتایج مبیّن این است که ویژگی های سطح استانی، تأثیرات ثابت و تصادفی معناداری را در ضرایب رگرسیونی سطح فردی در تبیین باروری دارد، به گونه ای که میانگین میزان باروری زنان از باروری استان و میانگین سن زنان در معرض باروری تأثیرپذیرند. همچنین نتایج گویای این مهم است که میزان تأثیر متغیر تحصیلات زنان بر باروری در استان هایی که میانگین کل تعداد فرزندان زنده به دنیاآمده در سطح بالاتری قرار دارد به مراتب پایین تر است.