آتنا کاردل

نماز یک کلاس تربیتی است که در یکی از محیط های تربیتی به نام مدرسه مخصوصاً دوره راهنمایی و دبیرستان با آموزش و مطلع کردن دانش آموزان از اهمیت نماز ، اثرات روحی و درمان جسمی (از لحاظ پزشکی) اظهار علاقه نویسندگان خارجی و بزرگان ایرانی از نماز، شناخت آنها را به این مسئله حیاتی افزایش می دهد. بی توجهی به اثر بخشی نماز و عدم آگاهی دانش آموزان به نماز به عنوان قشر آینده ساز جامعه که با دانش دینی و علمی شان باید خلائ های جامعه را از بین ببرند، فقط انسان هایی تک کاربردی (علمی) می شوند که خیلی از معضلات برایشان قابل حل نیست و از لحاظ روحی و حتی درمان جسمی از نصایح دین بی بهره اند. در این تحقیق با شیوه توصیفی تحلیلی به اهمیت نماز در اسلام ،سیمای نماز، اثرات تربیت روحی و جسمی نماز پرداخته شده است و با روش اسنادی و کتابخانه ای گرداوری شده است. یافته های تحقیق حاکی از این مطلب است که قران، فرستادگان خدا، بزرگان دین، محققین خارجی با دانش و رفتار خود نماز را نجات دهنده روح و جسم می دانند که می تواند بسیاری از مشکلات دنیای امروز را از لحاظ روحی و پزشکی و ...حل کند. آگاهی دانش آموزان از این توضیحات باتوجه به ذهن آماده آنها به عنوان یک شیوه دعوت آنها مطرح شده است که البته در این تحقیق علاوه بر آگاهی بخشی در مسیر شناخت نماز نکاتی برای تسهیل جذب دانش آموزان به نماز مانند آگاه کردن آنها از اراده خدا، معرفی دانش آموزان ممتاز در محیط نماز خانه، انتخاب معلمین دینی و علمی نه علم محور و ...شده است.

یکی از مهم ترین ارکان دین اسلام، نماز می باشد و روح پرستش در این رکن مهم دین نهفته است. به همین سبب می بایست، از بهترین شیوه ها و بهترین افراد برای دعوت به این امر مهم استفاده کرد؛ تا بتوان اهمیت این ستون خیمه دین را به نحو احسن برای جامعه و افراد آن، بالاخص دانش آموزان که سرمایه اصلی نیروی انسانی در جامعه هستند بازگو کرد و نشان داد که مقید بودن به نماز گزاردن و خصوصا تاثیرات مثبت نماز اول وقت، چه نتایج روشن و امیدوار کننده ای در زندگی افراد خواهد داشت. این پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی و با مراجعه به کتب، مقالات گوناگون و سایر اسناد مدون نگاشته شده است؛ به دنبال آن است که به نقش موثر و سازنده مدیران و معلمان در مدارس در جهت یادآوری اهمیت نماز به دانش آموزان بپردازد. زیرا دانش آموزان به واسطه روحیه پرسش گری که دارند، اگر با ابزار و افراد مناسب در این کار روبرو شوند و سوالاتشان راجع به نماز، یاد خدا و اهمیت آن و نیز پیامدهای منفی غفلت از آن با ادله درست و منطقی پاسخ داده شود و نیز خود مدیران و معلمان، عامل به سخنان خود در این زمینه باشند؛ خواهیم دید که چگونه دانش آموزان با میل و رغبت و با اشتیاق به سوی نماز پر می کشند و همچون عاشقی که در انتظار به سر میبرد؛ آن ها نیز منتظر لحظه اذان و نماز گزاردن می شوند.

اندیشمندان و علمای اسلام به پیوستگی دو حوزه دین و سیاست معتقدند؛ چرا که سیاست به عنوان وسیله ای برای تحقق بخشیدن به اهداف متعالی دین، ارتباط عمیق و خدشه ناپذیری با آن دارد. سخنان امام علی (ع) در سراسر نهج البلاغه نیز حاوی این مطلب است که ایشان، سیاست اصلی حکومت خویش را بر مبنای عدالت اجتماعی، اقتصادی و احیای ارزش های دینی و اخلاقی بنا نهاد و حاکمیت را نه سلطه گری که مسئولیت و امانت الهی می دید. وحدت و یکپارچگی امت اسلام نزد امیر مومنان (ع)، از جایگاه و اهمیت ویژه ای برخوردار است تا آنجا که پس از25سال، باز هم به سکوت خود ادامه می دهد و جهت جلوگیری از تفرقه، رنجش خاطر خویش را همچون استخوانی در گلو تحمل می نماید. در حکومت داری ایشان مباحثی چون اقامه مساوات و عدالت، صداقت و صراحت و عدم استبداد نسبت به مردم، بسیار مهم تلقی می شد. سایر جنبه های ارتباط دین و سیاست، در شخصیت ایشان به عنوان «حاکم جامعه اسلامی» نمایان می شود که در سه بخش سیره اخلاقی، اجتماعی و سیاسی به آن پرداخته شده است. نگرش دینی به کلیه مسائل از جمله سیاست، رنگ و بوی دینی می بخشد. نهج البلاغه -که بیانگر احوال و سخنان گرانمایه امام علی (ع) است- سرشار از مطالبی است که نشان دهنده آمیختگی دین و سیاست می باشد و نمود آشکار آن در شخصیت و سیره عملی مولای متقیان مبین آن است که ایشان در کوچک ترین مسئله زمامداری، با مسامحه برخورد نکرد و از سیاست به عنوان ابزاری جهت نیل به اهداف دین مبین اسلام بهره گرفت.