بهاره حقیقی طلب

این پژوهش کاربردی تجربی بوده و رابطه ساختار سرمایه و کارایی شرکت ها را بررسی می نماید. هدف این است که چه سطحی از بدهی می تواند به عنوان ابزاری نظام بخش منجر به کارایی بیشتر گردد و آیا ساختار سرمایه در شرکت های کاراتر دربرگیرنده ی نسبت بدهی به سرمایه بالاتر و یا پایین تری می باشد؟ روش ارزیابی کارایی شرکتها، تحلیل پوششی داده ها (DEA) است که ده نسبت مالی، به عنوان ورودی و خروجی های این تکنیک، از صورت های مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران (1384-1388) در چهار صنعت استخراج شده اند؛ سپس با متوسط ارزش بازار سهام هر شرکت، ارزش دفتری حقوق صاحبان سهام و جمع دارایی ها را تعدیل نموده ایم. پس از تعیین کارایی، فرضیات تحقیق با استفاده از دو مدل رگرسیونی با متغیرهای کنترلی آزمون شده اند. نتایج حاصل از تحقیق وجود رابطه معنادار میان کارایی و نسبت بدهی را نشان می دهد؛ همچنین رابطه این دو متغیر با تعدادی از متغیرهای کنترلی مورد استفاده معنادار می باشد.

  پذیرش استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی (IFRS) در سراسر جهان، موضوع بسیاری از تحقیقات تجربی انجام شده در خصوص بررسی تغییر نظام حسابداری بر گزارشگری مالی و همچنین بر بازار سرمایه است. این مطالعات تاکنون نتایج متفاوتی را نشان داده اند. مطالعه حاضر فراتحلیل پژوهش های انجام شده پیرامون تأثیر پذیرش IFRS بر بازار سرمایه با هدف جمع بندی نتایج است. به این منظور، مقالات 33 مجله معتبر حسابداری از سال 2000 الی 2017 (ماه 3) بررسی و در نهایت 37 مقاله مرتبط (از 17 مجله) در ارتباط با تأثیر پذیرش IFRS بر بازار سرمایه به روش فراتحلیل هانتر و همکاران (1982)، هانتر و اشمیت (2000) و روزنتال (1991) بررسی گردید. با محاسبه اندازه اثر، تأثیر متغیر مستقل پذیرش IFRS بر متغیرهای اصلی پژوهش (ده متغیر وابسته) حول پنج محور ارتباط ارزشی، میزان سرمایه گذاری، استقراض، عدم تقارن اطلاعاتی و نقد شوندگی سهام با توجه به تأثیر متغیر تعدیل کننده (نوع پذیرش) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان دهنده تأثیرات ترکیبی پذیرش IFRS بر بازار سرمایه است. همچنین، نوع پذیرش می تواند این ارتباط را تعدیل نماید.

در این مقاله فهرستی از نکات قابل توجه (PTC) برای کمک به محققان در خود ارزیابی تحقیقات ارائه می گردد تا به موضوعات مشترکی که اغلب در همایش های حسابداری و در اصلاحات داوران مطرح می گردند، پرداخته شود. پیش بینی و پرداختن به این موضوعات، می تواند به محققان، به ویژه دانشجویان دکترا و اعضای جدید هیئت علمی کمک نماید تا یک ایده ابتدایی تحقیق تجربی را به مطالعه ای اندیشمندانه و با دقت طراحی شده تبدیل نمایند. فهرست ارائه شده، شامل پنج قسمت است: سوال تحقیق، نظریه، نوآوری(ارزش افزوده علمی)، طرح تحقیق وتجزیه و تحلیل و تفسیر یافته ها و نتیجه گیری. در هر بخش، به چگونگی بررسی عوامل با اهمیت که خوانندگان، داوران مجلات و شرکت کنندگان در همایش ها احتمالاً به آن ها توجه و در خصوص آن ها پیشنهاد می دهند، پرداخته می شود. اینکه چگونه ارزش افزوده علمی یک مطالعه را افزایش دهیم و مثال هایی در خصوص اینکه در مطالعات قبلی حسابداری، چگونه به نحو موثری این موضوعات مدنظر قرار گرفته است.

هدف این مطالعه بررسی تأثیر کسری/ مازاد مالی و تأثیر سه ویژگی صنعت (تمرکز، شکوفایی و پویایی) در سرعت تعدیل های ساختار سرمایه است. نتایج برای تشخیص دلایل اصلی اتّخاذ تصمیم های تأمین مالی مختلف در شرکت های دارای کسری/ مازاد مالی مشابه و ویژگی های مشابه صنعت می تواند مفید باشد. در این پژوهش، شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سال های 1385 تا 1394 بررسی شد.کسری/ مازاد تأمین مالی، تمرکز و شکوفایی صنعت به صورت مجزا، تأثیر معناداری در سرعت تعدیل در ساختار سرمایه ندارد. در صنایع با پویایی زیاد/کم، شرکت ها به افزایش اهرم مالی مایل هستند. شرکت ها با مازاد تأمین مالی و بدهی بیشتر/کمتر از هدف به کاهش اهرم مالی تمایل دارند. شرکت ها با تمرکز زیاد/کم و بدهی کمتر از هدف مایلند اهرم مالی خود را کاهش دهند. شرکت ها در صنایع با شکوفایی زیاد (کم) و بدهی کمتر از هدف، به ترتیب، به کاهش (افزایش) اهرم مالی خود تمایل دارند. شرکت ها در صنایع با پویایی کم (با ثبات تر) و بدهی کمتر از هدف، با بیشترین سرعت به سمت کاهش اهرم مالی پیش می روند.

از آنجا که تمرکز صنعت، بر ابعاد مختلف مالی و عملیاتی شرکت اثرگذار است، در این مقاله تاثیر آن بر شاخص های مالی منتخب شامل پایداری سود، بازده سهام، رشد شرکت و نسبت سودآوری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران(1390-1394) بررسی گردید. معیار سنجش تمرکز صنعت(متغیر مستقل)، شاخص هرفیندال است که بر اساس هر سه عامل فروش، جمع دارایی ها و حقوق صاحبان سهام به صورت ترکیبی محاسبه گردید. بر اساس این شاخص، مشاهدات از لحاظ میزان تمرکز صنعت، در پنج گروه دسته بندی گردیدند. نتایج نشان داد تمرکز صنعت در بالاترین سطح بر پایداری سود تاثیر منفی دارد و در پایین ترین سطح، اثر تمرکز صنعت بر بازده سهام منفی و در سایر سطوح بی معنا است. تاثیر منفی و رو به کاهش تمرکز صنعت بر رشد شرکت در تمامی سطوح تمرکز صنعت مشاهده گردید. سطوح متوسط به بالای تمرکز صنعت دارای ارتباط مثبت معنادار اما ضعیفی با سودآوری است.