عبدالحمید حیاتی

در جوامع امروزی، فناوری، یادگیری و یاددهی درآمیخته هستند و به شکل پیوسته در تغییر و تحول می باشند. تجربة زندگی واقعی در نوع خود برای تهیة محتوای آموزش نوین به مرجعی تبدیل شده است. درهمین راستا و برای گسترش آموزش عالی، حرکت در مسیر صحیح اخلاقی و علمی بیش ازپیش لازم و ضروری به نظر می رسد. ازآنجایی که ارتباطات سیار در ترکیب با رسانه هایی همچون بازی زمینة ثبات تعاملات میان انسان ها را فراهم می آورند، در پژوهش حاضر آموزش زبان انگلیسی به عنوان زبان رابط بین المللی، به شیوة ترکیبی برای تقویت ارتباطات ملت ها و فرهنگ های مختلف و با هدف فراهم ساختن بستر دوستی دربین آن ها دنبال شد. در مقالة حاضر، با کاربرد شیوة آموزش غوطه وری، محتوای دانشگاهی به زبان انگلیسی به 140 دانشجوی زن و مرد ایرانی از ردة سنی 26-21 سال و با سطح متوسط مهارت زبانی، با تلفیق آموزش رسمی و در دو نمونة بازی آموزشی دیجیتالی ازپیش ساخته و بومی در یک نیمسال تحصیلی آموزش داده شد. طرح انجام این پژوهش از نوع چندبعدی و ترکیبی متشکل از آزمون های تکوینی حین انجام فرایند یاددهی و یادگیری، آزمون تلخیصی در پایان پژوهش و پرسشنامة نگرش بود. تحلیل کمّی و کیفی نتایج حاصل از اطلاعات گردآوری-شده بیانگر تأثیر معنادار محتوای انگلیسی غیررسمی متکی بر فرهنگ اسلامی- ایرانی بر عملکرد فراگیران، به هنگام یادگیری زبان انگلیسی و ارتقای توان ارتباطی آنان ازطریق این زبان بود؛ ازاین رو، می توان محتوای دیجیتالی فرهنگ بومی محور را نوعی واسط برای کوتاه ترنمودن مسیر یادگیری زبان های خارجی و تسهیل در تعاملات درراستای دوستی با مردمان جهان در این چارچوب پنداشت.