حمید رضازاده برفویی

یکی از مهم ترین عوامل برای ارائة مراقبت های ایمن، مؤثر و باکیفیت ازسوی پرستاران، به زیستی هیجانی و روان شناختی آن هاست. چندین عامل بر به زیستی اثرگذار است، شامل مشغله و استرس کاری، هیجانات مثبت و منفی، و سرمایة روان شناختی. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر سرمایة روان شناختی بر به زیستی در بین پرستاران بیمارستان قائم (عج) مشهد انجام شد. این پژوهش، پیمایشی- تحلیلی بوده و با مشارکت 123 نفر از پرستاران که به صورت تصادفی انتخاب شدند، انجام گرفته است. داده ها با استفاده از پرسشنامه های سرمایة روان شناختی (PCQ)، هیجانات مثبت و منفی (PANAS)، افسردگی، دلواپسی و استرس (DASS) و بهداشت عمومی (GHQ) جمع آوری شد؛ سپس با استفاده ازتکنیک های آماری تحلیل مسیر و تحلیل میانجی گری، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. باتوجه به نتایج آمار توصیفی، میانگین همة متغیرها بالاتر از متوسط بوده و متغیر به زیستی بهترین وضعیت را داشت. نتایج آمار استنباطی، پیش بینی پذیری متغیر به زیستی توسط سرمایة روان شناختی، هیجانات مثبت و دلواپسی را مورد تأیید قرار داد، اما اثر استرس بر به زیستی پرستاران، به لحاظ آماری معنادار نبود. نتایج این پژوهش با مطالعات پیشین در این زمینه هم سو می باشد. حد بالای سرمایة روان شناختی در پرستاران، هیجانات مثبت آن ها را افزایش داده و باعث کاهش استرس و دلواپسی، و افزایش به زیستی آن ها می شود. در کل، نتایج پژوهش ضرورت توجه بیشتر به مؤلفه های سرمایة روان شناختی و راهبردهای مداخله و مقابله به منظور بهبود به زیستی روان شناختی و هیجانی پرستاران را مورد تأکید قرار می دهد.

اگرچه سازمانها سیستم های مدیریت مسیر شغلی و استراتژی های ترفیع را برای کارکنانی که دارای سطح بهره وری بالا و عملکرد مطلوب هستند، طراحی و اجرا می کنند اما مطالعات، حاکی از تأثیر فرایندها و رفتارهای سیاسی از جمله چاپلوسی بر پیشرفت حرفه ای کارکنان است. در این راستا، پژوهش حاضر به بررسی پیش بینی پذیری پیشرفت شغلی کارکنان از طریق چاپلوسی، و واکاوی دو دسته عوامل فردی و موقعیتی مؤثر بر آن پرداخته است. جامعه آماری این پژوهش، کارکنان دانشگاه فردوسی مشهد می باشد. با استفاده از سنجه های مطالعات پیشین پرسش نامه تحقیق طراحی، و روایی و پایایی آن مورد تأیید قرار گرفت. داده های اخذ شده از یک نمونه 218 تایی از کارکنان مبنای تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد متغیرهای فردی یعنی کانون کنترل و ماکیاولیزم بر چاپلوسی از تأثیر معناداری برخوردار بوده اند اما از بین دو متغیر موقعیتی شامل سبک رهبری و ابهام نقش تنها تأثیر متغیر سبک رهبری بر چاپلوسی تأیید شد. هم چنین، معناداری رابطه مثبت بین چاپلوسی کارکنان و پیشرفت شغلی آن ها مورد تأیید قرار گرفت.