فهیمه تقی زاده

هدف این تحقیق بررسی اثر الگوی ترجیح جانبی چشم و دست، تکلیف و سطح مهارت بر عملکرد بازیکنان تنیس روی میز بود. جامعه آماری این پژوهش بازیکنان تنیس روی میز شهر تهران بودند که بعد از تعیین دست و چشم برتر 48 بازیکن با میانگین سنی (08/3 ±) 85/23 سال انتخاب شدند و به صورت تصادفی در 4 گروه (همسوی ماهر، دگرسوی ماهر، همسوی مبتدی و دگرسوی مبتدی) قرار گرفتند. پرسشنامه دست برتری آنت با روایی 80 درصد و پایایی 86 درصد و کارت سوراخ دار برای تعیین چشم و دست برتر بازیکنان استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس عاملی ترکیبی نشان داد که اثر متقابل تکلیف و الگوی ترجیح جانبی بر متغیر دقت و الگو معنادار نبود (05/0 P>). همچنین، نتایج نشان داد که اثر متقابل تکلیف و سطح مهارت بر متغیر دقت معنادار نبود (05/0 P>) ولی بر الگو معنادار بود (05/0 P≤). به علاوه، نتایج نشان داد که اثر متقابل تکلیف، الگوی ترجیح جانبی و سطح مهارت بر متغیر دقت و الگو نیز معنادار نبود (05/0 P>). با توجه به نتایج تحقیق حاضر به نظر می رسد الگوی ترجیح جانبی در اجرای مهارت های فورهند و بکهند رشته تنیس روی میز مهم نباشد. می توان گفت که این عامل در سطوح مورد مطالعه تحقیق حاضر اثری نداشت؛ ولی شاید در سطوح بالا با تجربه زیاد اثر داشته باشد و یا با ارزیابی های دقیق تر کینماتیکی اثرات معنی داری دیده شود که نیاز به تحقیقات بیشتر دارد..

تمرینات نوروفیدبک به طور فزاینده ای به منظور بهینه سازی عملکردهای مختلف مغزی مورد استفاده قرار می گیرد. هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر تمرینات نوروفیدبک بر دقت بازیکنان تنیس روی میز بود. به این منظور 16 بازیکن مبتدی پسر 10 تا 15 ساله به طور داوطلبانه و دردسترس در پژوهش شرکت کردند و در دو گروه نوروفیدبک به علاوه تمرین جسمانی و گروه تمرین جسمانی قرار گرفتند. گروه نوروفیدبک به علاوه تمرین جسمانی ، مدت دوازده جلسه تمرین سی دقیقه ای نورفیدبک شامل پروتکل ریتم حسی حرکتی را انجام دادند. نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد تفاوت بین دو گروه در دقت فورهند و بک هند معنادار و نتایج عملکرد در گروه نوروفیدبک به علاوه تمرین جسمانی بهبود یافته بود. نیازهای بالای پردازش های شناختی بنیادی که در حفظ توجه، حافظه کاری و مهارت های روانی حرکتی وجود دارد؛ توسط تمرینات ریتم حسی حرکتی تسهیل می شود. نتایج پژوهش از این یافته ها حمایت می کند.

هدف از انجام این مطالعه، بررسی کارآمدی تمرین های چشم ساکن در یادگیری مهارت های تنیس روی میز بود. بدین منظور، 28 بازیکن مبتدی به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه کنترل 12 جلسه تمرین های رایج و گروه تجربی یک جلسه تمرین های چشم ساکن و 12 جلسه تمرین های رایج با تمرکز بر تمرین های چشم ساکن را انجام دادند. نتایج نشان داد که گروه تجربی در فاکتورهای بینایی و دقت عملکرد در تمام مهارت ها بهبود یافتند و میانگین دقت عملکرد در گروه کنترل ( 7.1 = M ، 3.2 = M ) و تجربی ( 10.2 = M ، 6.3 = M ) به ترتیب در اجرای سرویس و دریافت سرویس بود. یافته های مطالعه حاضر از ادبیات پژوهشی دراین زمینه حمایت می کنند که تمرین های چشم ساکن در مقایسه با تمرین های رایج، اکتساب مهارت در افراد مبتدی را سرعت می بخشند و شواهد اولیه نشان می دهند که پروتکل های تمرینی چشم ساکن مختصر می توانند تأثیر تمرینی بلندمدت داشته باشند.