راحله نبوی زاده

هدف این پژوهش آسیب شناسی روش شناختی پژوهش در حوزه ی علوم تربیتی از دیدگاه متخصصان بود. این پژوهش در پارادایم کیفی انجام گرفت. گردآوری داده ها به روشِ مصاحبه ی عمیق بود که در آن افراد مورد مطالعه به شیوه ی هدفمند و با توجه به اصل نمونه گیری با حداکثر تنوع انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده های حاصله از مصاحبه ها، از شیوه ی تحلیل استقرایی و مقایسه مستمر داده ها با رویکرد نظریه ی داده مبنا استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد که آسیب های موجود در روش شناسی پژوهش در سه مقوله آموزش، عوامل انسانی و روش قابل بررسی می باشند. آسیب های موجود در حوزه آموزش یکی از مهم ترین آن ها می باشد که نتیجه شکاف میان آموزش و پژوهش می باشد. پژوهش محور نبودن مراکز آموزش عالی، فقدان نظارت کارآمد بر فعالیت های پژوهشی، عدم دسترسی به منابع و پایگاه اطلاع رسانی فراگیر و به روز و عدم وجود تعامل میان اعضاء در یک مرکز آموزشی از جمله ی این آسیب ها هستند. دسته دیگر از آسیب های موجود در روش شناسی پژوهش، از ناتوانی پژوهش گر و برخی از اساتید ناشی می شود که ناتوانی پژوهش گر نتیجه عدم نواندیشی و عدم فهم وسیع پژوهش گر و ناتوانی برخی از اساتید نتیجه عدم اشراف آنان بر روش های پژوهش می باشد. عدم شناخت سلسله مراتب معرفتی، آسیب های ناشی از غلبه یک پارادایم پژوهشی و ضعف روش کمی از جمله آسیب های موجود در روش شناسی پژوهش هستند.

این پژوهش در پی بررسی مفهوم حب در قرآن و استنتاج دلالتهای تربیتی آن است. سؤالهای پژوهش عبارت است از: 1ـ حب در قرآن بر چه معناهایی دلالت دارد؟ 2ـ دلالتهای تربیتی مفهوم حب چیست؟ برای پاسخگویی به این سؤالها از روش تحلیلی ـ استنتاجی استفاده شده است. این مطالعه از نوع مطالعات کیفی تلقی می شود. یافته ها نشان می دهد که مفهوم حب در قرآن بر معانی متعددی از قبیل محبت مال، جاه و مقام، محبت به دیگران، محبت به خود، اما بنیادی ترین نوع آن بر محبت بنده به خالق یکتا و محبت خداوند به بندگان، دلالت دارد که از این مبنا می توان برای تربیت در ابعاد گوناگون آن بهره جست.