توماس پین

این تحقیق کیفی استفاده از فعل بودن (be) در زبان انگلیسی امروزی را مورد مطالعه قرار می دهد. بر اساس این تحقیق، یک ادعای ساده و یک ادعای پیچیده مطرح می شود. ادعای ساده در تلاش است ثابت کند که تفاوت سنتی بین فعل بودن به عنوان یک فعل صرفاَ لغوی و فعل بودن به عنوان یک فعل کمکی، غلط می باشد. به خصوص در مورد ""بودن ربطی"" -- همیشه یک فعل لغوی در نظر گرفته می شده است -- که در اصل یک فعل کمکی است. ادعای پیچیده تراین است که یک تفاوت دستوری بین بودن لغوی و بودن کمکی وجود دارد، اما این تفاوت بااستفاده ی ربطی و غیر ربطی فعل بودن منافاتی ندارد. بلکه، تفاوت دستوری بین فعل بودن لغوی و بودن کمکی اساساَ یک تفاوت معنایی است. این تحقیق علاوه بر جمع آوری مدرک برای اثبات این دو ادعا، درصدد است تا فرضیه کلی دستورسنتی مبنی بر این که همه جملات انگلیسی نیازمند یک فعل لغوی می باشند را به چالش بکشد. این فرضیه با نظریه ی جدیدی جایگزین می شود مبنی بر این که همه ی جملات انگلیسی باید صرف شوند.این تحقیق پلی است بین زبان شناسی تئوریک و زبان شناسی کاربردی و می تواند تصورات مربوط به تدریس و یادگیری دستور زبان انگلیسی را به صورت چشم گیری ساده کند.