سهیل سرجمعی

مقدمه: بیماری­های مزمن جسمی، همراهی بالایی با اختلالات خلقی یا اضطرابی دارند. هدف این مطالعه بررسی و مقایسه­ی سطح اضطراب و افسردگی در بیماران مبتلا به سل ریوی، آسم و اختلال انسدادی مزمن ریوی می باشد. روش­کار: در مطالعه ی مقطعی حاضر 135 بیمار مبتلا به سل ریوی، آسم برونشیال و انسدادی مزمن ریوی مراجعه­کننده به اورژانس داخلی، درمانگاه و بخش بیماری­های ریه­ی بیمارستان های امام رضا (ع) و قائم (عج) مشهد در سال 1390 بررسی شدند. بیماران هر سه گروه از نظر سن، جنس و شدت بیماری، همسان­سازی و با آزمون­های اشپیل­برگر و مقیاس بک از نظر اضطراب آشکار و پنهان و افسردگی ارزیابی گردیدند. بعد از تکمیل 135 پرسش­نامه، اطلاعات جمع­آوری شده توسط نسخه­ی 16 نرم­افزار SPSS با آزمون­های آماری مجذور خی، آنووا یا معادل غیر پارامتری آن­ها تحلیل گردیدند. یافته­ها: تعداد 52 نفر، دچار افسردگی خفیف و 6 درصد نمونه­ها دچار افسردگی شدید بودند. 9/51 درصد نمونه­ها دارای اضطراب متوسط به بالا و 1/28 درصد از نمونه­ها مبتلا به اضطراب نسبتا شدید بودند. طبق نتایج آزمون مجذور خی، بین نوع بیماری و میزان افسردگی (000/0=P)، اضطراب آشکار (001/0=P) و اضطراب پنهان (026/0=P) رابطه­ی معنی­دار آماری وجود دارد. نتیجه­گیری: بر اساس یافته­ها، اغلب بیماران مبتلا به سل ریوی، آسم و اختلال انسدادی مزمن ریوی از افسردگی خفیف و اضطراب متوسط رنج می­بردند و بین نوع بیماری با میزان افسردگی و اضطراب آشکار و پنهان، رابطه ی معنی­دار وجود داشت. بنا بر این می­توان با شناخت آسیب­پذیری بیماران مبتلا به اختلالات تنفسی نسبت به نشانه­های روان­پزشکی، جهت پیشگیری و درمان اقدام نمود.