محمدجواد زارع

در عصر اقتصاد دانش محور امروز، داراییهای نامشهود شرکت ها و سرمایه فکری آنها، عاملی مهم در دستیابی به مزیت رقابتی پایدار تلقی می شوند. هدف تحقیق حاضر، تعیین اثرات سه متغیر تشکیل دهنده سرمایه فکری یعنی سرمایه انسانی، ارتباطی و ساختاری بر نسبت کیوتوبین(Q)شرکتهای داروسازی حاضر در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. بمنظور سنجش سرمایه فکری از پرسشنامه ای با مولفه های استاندارد و ضریب پایایی96% ، و جهت محاسبه نسبت کیوتوبین (Q) از صورتهای مالی شرکت ها استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داده است که متغیرهای سرمایه انسانی و ارتباطی به ترتیب 496/0 و 423/0 بر نسبت کیوتوبین (Q) شرکتها اثرات مثبت داشته اند درحالیکه متغیر سرمایه ساختاری بر نسبت کیوتوبین (Q) شرکتها تاثیر معناداری نداشته است. در پایان نتیجه گیری شده است که مدیران و مسئولان بمنظور بهبود عملکرد از طریق سرمایه فکری چگونه باید به این متغیرها توجه نمایند.