یعقوب آژنده

کتابخانه های ایران پس از اسلام همواره دارای دو وظیفه اساسی بوده: خدمات کتابداری و خدمات کتابت. عده ای کاتب و محرر د ر بخشی ازکتابخانه ها کار می کردند و کار آنها استنساخ کتب و تکثیر آنها بود. آنها در حقیقت کار چاپخانه امروزی را بر عهده داشتند. خدمات کتابت از سده ششم هجری به بعد توسعه بیشتری یافت و با حمایت و پشتیبانی دربارها , مسأله ای به نا م کتاب آرایی ونسخه پرد ازی پدید آمد و هنرهای تحریر (خطاطی)، تصویر (نقاشی), تجلید (جلدآرایی) وتذهیب و تشعیر و حتی مرمت کتاب را در یکجا گرد آورد. این نوع خدمـات به سرمایه گذاری زیادی نیاز داشت از این رو, از سده هفتم به بعد که نقاشی بنا به شرایطی , از رشد قابل ملاحظه ای برخوردار شد دوبار ایلخانان به حمایت ازکتاب آرایی پرداخت و تمامی خدمات کتابت را درکتابخانه های سلطنتی خود از قبیل: کتابخانه ها نام برده می شود, متمرکز کرد. در این مقاله کارکرد دوسویه کتابخانه های سلطنتی دورهء ایلخانان و دستاوردهای آنها تحقیق شده است.