فرحناز مشکوتی

هدف از پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین قد و توان هوازی بیشینه (VO2 max) در آزمون پله کویین و سنجش گازهای تنفسی روی چرخ کارسنج بود. 54 دانشجوی دختر تمرین کرده با میانگین سنی 93/1 ±22/23 سال قد 19/8 ±13/162 سانتی متر توده بدن 59/8 ± 97/57 کیلوگرم شاخص توده بدنی 24/2 ± 03/22 کیلوگرم بر مترمربع و درصد چربی بدن 79/4±24/24 درصد آزمودنی های پژوهش بودند که به سه گروه قدی کوتاه 11/3 ± 22/153 سانتی متر متوسط 77/1 ± 27/161 سانتی متر و بلند 17/3 ± 91/171 سانتی متر تقسیم شدند. توان هوازی بیشینه با استفاده از دو آزمون پله کویین و سنجش گازهای تنفسی روی چرخ کارسنج اندازه گیری شد. یافته ها نشان داد بین توان هوازی بیشینه در گروه های کوتاه متوسط و بلند قد در هر یک از دو آزمون پله کویین و سنجش گازهای تنفسی روی چرخ کارسنج تفاوت معناداری وجود ندارد(05/0p). به هنگام مقایسه توان هوازی بیشینه اندازه گیری شده در آزمون های پله کویین و سنجش گازهای تنفسی روی چرخ کارسنج در درون هر یک از گروه های قدی تفاوت معناداری دیده شد (001/0 P<)؛ به این ترتیب که توان هوازی بیشینه به دست آمده در پله کویین در هر سه گروه بیشتر بود. همچنین بین توان هوازی بیشینه و قد در کل آزمودنی ها در هر دو آزمون همبستگی معناداری دیده نشد (05/0> P). نتیجه این که بین توان هوازی بیشینه و قد در دو آزمون پله کویین و سنجش گازهای تنفسی روی چرخ کارسنج ارتباطی وجود نداشت؛ بنابراین می توان گفت بین توان هوازی بیشینه و قد در آزمون پله کویین ارتباطی وجود ندارد.

هدف این پژوهش عبارت است از بررسی ویژگیهای بیوانرژیک و تواناییهای زیست حرکتی دختران 15-17 سال غیرورزشکار طی مراحل مختلف دوران قاعدگی. بدین منظور 23 دانش آموز دختر 15-17 سال آزمودنی این تحقیق انتخاب شدند و ویژگیهای بیوانرژیک، تواناییهای زیست حرکتی، و وزن بدن آنها طی 3 مرحله خونریزی، فولیکولی، و لوتئینی دوره قاعدگی بررسی شد. از ویژگیهای بیوانرژیک اکسیژن مصرفی بیشینه (دوی 1600 متر دویدن - پیاده روی) و توان بی هوازی (پرش عمودی)، و از ویژگیهای زیست حرکتی سرعت (دوی 20متر)، چابکی (دوی 9×4 متر)، قدرت و استقامت عضلانی (دراز و نشست و کشش بارفیکس)، و انعطاف پذیری (خم به جلو) بررسی شد. برای آزمون فرضیه های پژوهش از تحلیل واریانس (ANOVA) استفاده شد. بنا به یافته های این پژوهش، مقایسه میانگینهای وزن بدن، ویژگیهای بیوانرژیک، و تواناییهای زیست حرکتی دختران 15-17 سـال غیرورزشکار در مراحل مختلف قاعدگی تفاوت معناداری نداشت (05/0P>). نتیجه اینکه مراحل مختلف قاعدگی بر توان هوازی و بی هوازی دختران 15-17 سال غیرورزشکار تاثیری ندارد.