کیوان شریف مرادی

هدف تحقیق مقایسه کینماتیک مجموعه پا و مچ پا و زانو در زنان مبتلا به کف پای صاف منعطف و ثابت حین راه رفتن بود. 29 زن جوان (10 نفر سالم، 10 نفر کف پای صاف منعطف و 9 نفر کف پای صاف ثابت) در پژوهش حاضر شرکت داشتند. برای جمع آوری داده ها از دوربین های تحلیل حرکت و فورس پلیت استفاده شد. نتایج نشان دادند دورسی فلکشن مچ پا در گروه کف پای صاف ثابت از دو گروه دیگر کمتر بود. میزان اورژن مچ پا نیز در گروه کف پای صاف ثابت از گروه سالم بیشتر بود. گروه کف پای صاف منعطف میزان والگوس زانوی بیشتری نسبت به دو گروه دیگر داشت. براساس یافته های تحقیق حاضر می توان گفت، افراد دارای کف پای صاف منطف همانند افراد دارای کف پای صاف ثابت در معرض ابتلا به آسیب های زانو هستند، لذا انجام اقدامات درمانی در افراد دارای کف پای صاف منعطف ضروری بنظر می رسد.

در این تحقیق 10 کودک و نوجوان 15 - 8 ساله مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک از نوع دای پلژی به ترتیب با میانگین قد و وزن 09/0 ± 35/1 سانتی متر، 7/5 ± 8/30 کیلوگرم به مدت 12 هفته تحت برنامه ورزش درمانی قرار گرفتند. با استفاده از دستگاه تعادل سنج ، میانگین انحرافات نقطه اثر نیروی ثقل بدن از مرکز مختصات سطح اتکا اندازه گیری شد. آزمون های تعادل در حالت های پایدار، نیمه پایدار و ناپایدار سطح اتکا و نیز با کفش و بدون کفش تکرار شد. نتایج نشان داد که انحرافات مرکز ثقل در بیماران فلج مغزی بعد از برنامه ورزش درمانی حدود 25 درصد بهبود یافته بود (001/0 =P). بیشترین بهبودی در حالت نیمه پایدار و ناپایدار سطح اتکا و در جهت AP بود. انحرافات COG بعد از ورزش درمانی به الگوی طبیعی نزدیک تر شد. نتیجه نهایی اینکه در بیماری فلج مغزی اسپاستیک دای پلژی انحرافات مرکز ثقل بدن در حالت ایستاده دینامیکی به طور معنی داری افزایش می یابد که مبین ضعف در گیرنده های حسی عمقی این بیماران است . برنامه ورزش درمانی ویژه موجب بهبود انحرافات مرکز ثقل و تقارن وضعیتی در حالت ایستاده شد. این نتیجه اهمیت کفش و برنامه ورزش درمانی را در ایجاد توانبخشی در بیماران فلج مغزی آشکار می کند.