نرگس عبیدی

اهداف: توانایی برقراری ارتباط، مهارت مهمی برای انسان است. آموزش موثر به استفاده صحیح از مهارت های ارتباطی بستگی دارد. ارتباط در فرآیند آموزشی به صورت تبادل افکار و اطلاعات بین استاد و دانشجو است. این مطالعه با هدف تعیین دیدگاه دانشجویان پیراپزشکی در مورد عوامل موثر در برقراری ارتباط بین دانشجویان و اساتید انجام شد. روش­ها: این پژوهش توصیفی- مقطعی در سال 1387 در دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در 181 دانشجوی مشغول به تحصیل در دانشکده پیراپزشکی که به روش سرشماری انتخاب شده بودند، انجام شد. داده ها با استفاده از پرسش نامه ای شامل دو بخش خصوصیات فردی و سئوالات مربوط به عوامل موثر در برقراری ارتباط جمع آوری شد و با نرم افزار SPSS 13 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ها: در مقایسه دیدگاه گروه های مختلف دانشجویی، اکثر نظرات مشابه بود و فقط دانشجویان ورودی 1386 نسبت به ورودی های 1385، از نظر تاثیر گشاده رویی (02/0>p) و تجربه استاد در برقراری ارتباط (03/0>p) اختلاف معنی داری داشتند. نتیجه­گیری: از نظر دانشجویان، گشاده رویی بجا و مناسب، فروتنی، رازداری و امانت داری استاد در برقراری ارتباط بین دانشجو و استاد، در راستای ارتقای سطح یادگیری، نقش بسیار مؤثری دارند.