ایرانیان در سده های گذشته ، همه ساله با اجرای آیین ها و مراسم خاص و با برگزاری جشن های مختلف ، به خصوص در آغاز سال نو ، زندگی و جهان خویش را از نو ا حیا می کردند . در باور آنها ، آفرینش جهان ، همه ساله با فرا رسیدن نوروز و فصل نو ، تجدید می شود و این تکرار جاودان فعل خلقت که هر " سال نو " را به آغاز عصر جدید بدل می کرد ، در زندگی آنها روح نوشدگی و آغاز هستی می دمید . نوروز برای آنها ، نماد تجدید حیات ، نوشدگی و سامانمندی زندگی بود . اعمال و آیین هایی که آنها در روزهای آخر سال کهنه و روزهای اول سال نو انجام می دادند ، ...
