جوانان و تجربه گریز در فضا های شهری
آرشیو
چکیده
طی سال های اخیر، جامعه شناسان و انسان شناسان شهری به موضوع جوانان و استفاده آنان از فضا های عمومی شهری اقبال بیشتری نشان داده اند. در این خصوص از طرفی شاهد تحقیقاتی هستیم که با رویکرد های جرم شناسانه با فضای شهری مواجه شده اند و در کنار آن، رویکرد هایی که با تکیه بر مفاهیمی همچون به حاشیه راندن، طرد و محروم سازی گروه های اجتماعی از فضا های عمومی شهری، تحقیقات خود را سامان داده اند. در این تحقیقات به موضوعاتی همچون طرد و در مقابل مقاومت جوانان پرداخته می شود و این پرسش مطرح است که جوانان با اتخاذ استراتژی هایی همچون شخصی سازی مکان و قلمروسازی در قلب فضا های عمومی، چگونه تلاش می کنند تا امضای خود را بر فضا ثبت کنند. مطالعه حاضر با تکیه بر مردم نگاری شهری در پیاده راه برادران مظفر شمالی شهر تهران انجام شده است. هدف اصلی پژوهش آن است تا لایه های مختلف استراتژی محروم سازی و به حاشیه راندن توسط نهاد های رسمی و اجتماع محلی که برخی از محققان شهری از آن با عنوان «پالایش مکان» یاد می کنند، شناسایی شده، همچنین استراتژی های مختلف جوانان حاضر در این میدان (پیاده راه) برای کنار آمدن، خنثی کردن و مقاومت در برابر طرد نشان داده شود. یافته ها نشان می دهد که این پیاده راه برای جوانان، محل گریز از نگاه خیره نهاد های رسمی به شمار می رود. همچنین به کارگیری استراتژی طرد و دوری جستن از استراتژی دربرگیری که نهاد های رسمی و اجتماع محلی اعمال می کنند، موفق نبوده و موجب شکل گیری سویه های مقاومت در بین جوانان گشته است.Youths and Escape Experience in Urban Spaces
In recent years’ urban sociologists and anthropologists have also focused on youth and urban public spaces. On the one hand, there are studies that have proceeded from a criminological point of view and on the other hand, researches that have considered concepts such as marginalization, exclusion or inclusion of social groups in urban spaces. They address issues such as exclusion by official institutions and youth resistance, and raises the question of how young people try to register their signatures on place by adopting strategies such as personalization of place and territorialization in the heart of public spaces. The present study is based on urban ethnography on the pedestrian-only zone of the northern Baradaran Muzaffar of Tehran. The main purpose of this research is to identify different layers’ marginalization strategies by official institutions and local community, which some urban researchers refer to as "place refinement", as well as different strategies of young people to cope, neutralize and resist marginalization. Ethnographic fieldwork shows that the Northern Baradaran Muzaffar pedestrian-only zone is a place for young people to escape the gaze of official institutions. The strategy of exclusion applied by the official institutions and the local community has not been successful and has led to the resistance among the youth.
تبلیغات
