تحول درزمانی فرهنگ تاریخی مسیحی و شیعی در دورۀ معاصر بر مبنای تحلیل نشانه معناشناختی تابلوهای مسیح و عاشورا (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پژوهش حاضر دگردیسی های در زمانی تابلوهای مسیح و تابلوهای عاشورایی را در دو سطح بیان و محتوا از منظر نشانه معناشناسی و به صورت تطبیقی بررسی می کند. نتایج تحقیق نشان می دهد در تابلوهای مسیحی، دو سطح بیان و محتوا هم پای هر تحول سبکی و پارادایمی از شیوه کلاسیک تا مدرن و پست مدرن تغییر می کند. در پنج شیوه سبکی شناسایی شده، مسیح به شش شیوه بازنمایی می شود: ارائه دهنده پیام، پادشاه، رنجور شایسته همدلی، رنجور بی اهمیت، زشت و موضوع لذت. بنابراین، بازنمایی مسیح، فرآیندی از مسیح با ارزش به بی ارزش و نهایتاً ضدارزش را نشان می دهد. مسیح در آخرین فرآیند استحاله ارزشی، به ضد مسیح تحول می یابد، اما متن عاشورایی در هر سه شیوه کلاسیک، مدرن و پست مدرن علی رغم تحول در سطح بیان از روایی به وصفی و سپس انتزاعی، و تغییر مخاطب از عام به خاص، در سطح محتوا ثابت مانده و ارزش و معنا (ایدئولوژی) واحدی را بازنمایی می کند. متن های عاشورایی مدرن و پست مدرن با همه زمانی و همه مکانی سازی انتقام عاشورایی و تقابل خیر و شر به سطح، مدرنیسم/پست مدرنیسم مبناگرا یا مبناگرایی مدرن/ پست مدرن را معنادار جلوه می دهند؛ زیرا همان ارزش هایی را بازنمایی می کنند که متن عاشورایی کلاسیک معرفی می کرد.متن
Iranian Contemporary Historical Culture (A Semiotic Comparative Study of the Christ and Ashura’s Paintings)
The current research studies diachronic transformations at the two levels of expression and content in the Christ and Ashura paintings from the perspective of semiotics and in a comparative manner. The results of the research show that in Christian paintings of the Jesus, the two levels of expression and content change step by step with every stylistic and paradigm shift from classical to modern and post-modern style. In the five stylistic modes identified, Christ is represented in six ways: Christ as message bearer, king, sympathetic sufferer, insignificant sufferer, ugly, and object of pleasure. Therefore, the representation of Christ shows a process from valuable Christ to worthless and finally anti-value. Christ transforms into the antichrist in the last process of value transformation. As for the Ashurai text in all its three classical, modern and postmodern paradigms, despite the change at the level of expression from narrative to descriptive and then to abstract representation, and despite the change of the audience from general to specific, remains constant in terms of content and represents a single value and meaning (ideology). By transforming the time and place of revenge and good/evil confrontation into an all-time / all-space conflict, modern and postmodern Ashura texts make Fundamentalist Modernism/Postmodernism or Modern/Postmodern Fundamentalism meaningful because they represent the same values that the classical Ashura text introduced.
historical culture , semiotics , painting , Ashura , Christ,
تبلیغات
