نظریه «وحدت متعالی ادیان» از منظر عرفانی، معرفت شناختی و دینی (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
سید حسین نصر از برجسته ترین چهره های جریان سنت گرایی است که در بیان و تبیین دیدگاه های این جریان نقش بسزایی داشته است. مهم ترین دیدگاه سید حسین نصر که بحث های بسیاری پیرامون آن شکل گرفته، نظریه وحدت متعالیه ادیان است. او در این دیدگاه با وام گرفتن از مبانی حکمت متعالیه و همچنین عرفان نظری به این نتیجه رسیده که تمامی ادیان دارای حقیقتی واحدند و تفاوت های ادیان مربوط به امور بیرونی ادیان است، نه حقیقت ادیان. در این دیدگاه، نصر جامه ای جدید به دیدگاه کثرت گرایی دینی پوشانده است که افرادی همچون جان هیک در جهان مسیحیت و عبدالکریم سروش در جهان اسلام آن را تبلیغ می کنند. این مقاله به صورت توصیفی انتقادی نگاشته شده و نویسنده بعد از تبیین دیدگاه نصر به اشکالات آن پرداخته است؛ اشکالاتی همچون بی توجهی به بحث خاتمیت، نسبیت انگاری آموزه های دینی، و تضاد آن با نصوص قطعی ادیان که سعادت را انحصار یک دین می دانند.The Theory of Transcendent Unity of Religions from a Mystical, Epistemological, and Religious Point of View
Seyyed Hossein Nasr is one of the prominent figures of the traditionalist movement who has played a significant role in expressing and explaining the views of this movement. The most important viewpoint of Seyyed Hossein Nasr, which has sparked many discussions, is the theory of the transcendent unity of religions. In this view, by drawing on the foundations of metaphysical wisdom and theoretical mysticism, he has concluded that all religions have a unified truth, and the differences between religions are related to external matters of religions, not the truth of religions. In this view, Nasr has given a new garment to the perspective of religious pluralism, which individuals like John Hick in the world of Christianity and Abdolkarim Soroush in the world of Islam promote. This study is written in a descriptive-critical manner, and the author, after explaining Nasr’s view, addresses its shortcomings, such as neglecting the discussion of eschatology, relativism towards religious doctrines, and its contradiction with the definitive texts of religions that consider salvation exclusive to a religion.