بررسی مؤلفه های ابرانسان نیچه در نمایشنامه داود و اوریا نوشته عباس نعلبندیان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
عباس نعلبندیان گفت وگوهای منظم و منطقی خود را با چاشنی سیاست، فلسفه و موضوعات متعدد دیگر همراه می کند و بحث خود درباره سراب حقیقت را در قالب بیانات شاعرانه و ادبی ارائه می دهد. اگرچه نعلبندیان تحت تأثیر فلاسفه و نمایشنامه نویسان غربی قرار داشته، به خوبی توانسته است این تأثیرات را بومی سازی کند. خواندن داود و اوریا از دیدگاه ابرانسان نیچه نشان می دهد که نعلبندیان از آن، هم به عنوان جهشی ایدئولوژیک و هم به عنوان عنصری ساختاری در سازمان دهی کار خود استفاده می کند. هدف این مقاله تأکید بر اهمیت خواندن داود و اوریا در چهارچوب فلسفه نیچه و بررسی نقشی است که اندیشه نیچه در این نمایشنامه بازی می کند؛ از این رو، روش مطالعه، ادبیات تطبیقی در قالب مطالعات بینا رشته ای است. به طور خاص، این پژوهش به دنبال ارائه راه هایی است که از طریق آن ها بتوان نشان داد که ایده نیچه به درک جدیدی از شخصیت اصلی داود و اوریا و شکل هنری نمایشنامه کمک می کند؛ به علاوه، چگونه این درک به شناخت بهتری از نعلبندیان، هم به عنوان یک هنرمند و هم به عنوان یک فرد، منجر می شود. یافته های این مقاله نشان می دهد که چگونه نعلبندیان با استفاده از تفکر نیچه، مفهوم ابرانسان را در نمایشنامه داود و اوریا خلق و بومی سازی کرده و به غنای ادب فارسی افزوده است.A Study of Nietzsche's Concept of Ubermensch in David and Uriah by Abbas Nalbandian
Seasoning his dialogues with politics, philosophy and various other subjects, Abbas Nalbandian presents his argument about the mirage of truth through poetic and literary expressions. Although Nalbandian has been influenced by Western philosophers and playwrights, he has been successful in localizing such influences in his works. Reading David and Uriah from the perspective of the Nietzschean Ubermensch shows that not only does Nalbandian transform this concept into an artistic work, but also he uses it both as an ideological springboard and a structural element in organizing his play. The present paper emphasizes the importance of reading David and Uriah through a Nietzschean interpretive framework and explores the role that Nietzsche’s thought plays in this work. The methodology is, therefore, comparative and interdisciplinary. We discuss the ways in which Nietzsche’s idea contributes to a new understanding of David and Uriah’s main character and the play’s artistic form. Moreover, the paper shows he ways inwhich this knowledge provides readers with a better understanding of the playwright as an artist and an individual. The findings of this study demonstrate how Nalbandian, by drawing on Nitzchean philosophy, has localized and appropriated the concept of Ubermensch in David and Uriah and, thus, enriched Persian literature.
تبلیغات
